مدلسازی چرخه عمر سیستم با استفاده از شبکه های پتری برای طراحی بهینه سیستم های پیچیده

در سال های اخیر در زمینه مدیریت پروژهها در داخل کشور کارهای زیادی صورت گرفته است ولی با توجه به اینکهکشورهای دیگر در این زمینه چندین سال از ما جلو تر هستند، بهتر است تا جای ممکن از تجربیار آنها استفاده کنیم. یکی ازمفاهیم اساسی مورد استفاده در ناسا برای مدیریت پروژه ها، چرخه عمر پروژه/برنامه است که دربردارنده یک دسته بندی استاز هر آنچه که باید انجام شود تا یک پروژه، که به فازهایی مجزا شکسته شده است، با موفقیت به اتمام برسد. فازهایی که ناسابرای پروژه های هوا و فضای خود تعریف کرده است عبار ند از فاز مطالعات مفهومی، فاز توسعه فناوری و مفهوم، فاز طراحیاولیه و میل فناوری، فاز طراحی و ساخت نهایی، فاز مونتاژ سیستم، یکپارچه سازی، تست و پرتاب، فاز نگهداری و عملیات وفاز خاتمه پروژه. عدم اجرای پروژه مطابق با این فازها می تواند تاثیرات منفی در رسیدن به اهداف پروژه بگذارد. در طول چرخهعمر پروژه، عوامل منفی زیادی وجود دارد که باعث انحراف پروژه از مسیر تعیین شده می شود که بایستی با استفاده از شیوه هاو ابزارهای ترحیح مدیریتی عارضه یابی شوند. یکی از روشهایی که می تواند برای کنترل فرآیند چرخه عمر سیستم ها به کارگرفته شود، مدلسازی چرخه عمر با شبکه های پتری می باشد. تا به حال مدلسازی فرآیند چرخه عمر ناسا با استفاده ازشبکه های پتری در هیچ مرجع علمی صورت نگرفته است و این امر برای نخستین بار در این مقاله که نتیجه یک کار تیمیچندین ماهه است ارایه می گردد. از مهمترین مزایای مدلسازی چرخه با استفاده از شبکه های پتری می توان به امکان پی -گیری نتیجه یک تصمیم یا عدم تصمیم در پیشرفت پروژه، افزایش شفافیت در روند انجام پروژه، نظارت کامل بر فعالیت ها وزیرفعالیت های هر فاز، پی گیری تکمیل وظایف هر نهاد و دفتر در زمان تعیین شده و کمک به تعیین دقیق گانت پروژه اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت پروژه ، شبکه پتری ، چرخه عمر ، مدل سازی