اثر فواصل آبیاری و ترکیبات ضد تعریق بر عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه دارویی سیاه دانه

توسعه روز افزون مصرف گیاهان دارویی نیاز به توسعه کشت و مدیریت و برنامه ریزی صحیح دارد. سیاهدانه یکی از گیاهان دارویی مهم و ارزشمندی است که خواصی همچون ضد باکتری، ضد ویروس و ضد صرع دارد. به منظور ارزیابی اثر فواصل آبیاری و ترکیبات ضد تعرق بر عملکرد و اجزای عملکرد سیاهدانه، تحقیقی در سال زراعی 1392-1391 در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب آزمایش کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. در کرت های اصلی فواصل آبیاری (10 و 20 روز) و در کرت های فرعی ترکیبات ضد تعرق کیتوزان (1و 0/5 و 0/25 درصد) موسیلاژ اسقرزه (1/5، 1 و 0/5 درصد) و صمغ عربی (0/75، 0/5 و 0/25 درصد) با سه تکرار قرار گرفتند صفات مورد مطالعه عبارت بودند از: تعداد کچسول در بوته، تعداد دانه در کچسول، تعداد دانه در گیاه وزن دانه در گیاه وزن هزاردانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص بدراشت نتایج حاصله نشان داد که تیمارهای مختلف ابیاری و ترکیبات ضد تعرق تاثیر معنی داری بر کلیه صفات مورد مطالعه بجز وزن هزار دانه داشت. بیشترین عملکرد دانه (621/56 کیلوگرم در هکتار) در فاصله آبیاری 10 روز و کمترین آن (484/23 کیلوگرم در هکتار) در فاصله آبیاری 20 روز مشاهده شد در بین تیمارهای مورد مطالعه بیشترین عملکرد دانه (760 کیلوگرم در هکتار) و کمترین آن (419 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب در تیمارهای ترکیب ضد تعرق کیتوازان 1 درصد با فاصله آبیاری 10 روز و تیمار صمغ عربی 0/25 درصد با فاصله آبیاری 20 روز حاصل شد.

کلیدواژه ها:

سیاهدانه ، فواصل آبیاری ، ترکیبات ضد تعرق ، عملکرد دانه ، شاخص برداشت