توسعه پایدار مبتنی بر کشاورزی پایدار پژوهش موردی: منطقه جیرفت و کهنوج

امروزه در بیشتر مناطق کشاورزی ایران، استفاده از منابع طبیعی و نهاده های بیرونی به طور مداوم افزایشی افته است و این مساله زمینه بروز چالش های جدی از جمله کاهش شدید منابع آب و خاک مناسب تشدید بیکاری و در مواردی روستاگریزی را در این مناطق فراهم آورده است. کشاورزی پایدار با مدیریت صحیح منابع کشاورزیدر تلاش است تا در مکان هایی که کشاورزی اساس فعالیت اقتصادیر ا شکل می دهد علاوه بر رفع نیازهای در حال تغییر بشر، کیفیت زندگی جوامع بشری، محیط زیست و منابع طبیعی را نیز ارتقاء دهد. بنابراین توجه به کشاورزی پایدار که تاثیری قابل ملاحظه بر دستیابی به توسعه پایدار دارد. یک ضرورت انکار ناپذیر به نظر می رسد به همین منظور پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و شیوه های تحقیق مرور متن منابع و اسناد تصویرید ر بستر مطالعات کتابخانه ای و همچنین روشت حقیق موردی و مشاهده در بستر مطالعات میدانی، در تلاش است ابتدا ضمن بررسی ادبیات موضوع مورد پژوهش و تحلیل یکپارچه منطقه جیرفت و کهنوج شاخص های موثر بر کشاورزی پایدار در منطقه جیرفت و کهنوج به عنوان یکی از قطب هایم هم کشاورزی کشور و مسائل تخصصی عوامل تولید را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد تا زمینه ارتقا جایگاه کشاورزی پایدار در این منطقه را فراهم آورد و دستیابی به توسعه پایدار را ممکن سازد. نتایج حاصل از پژوهشنشان می دهد از آنجا که در محدوده مورد مطالعه کشاورزان سهم قابل توجهی از اقتصاد منطقه را به خود اختصاص داده اند بنابراین با توجه به مفهوم و هدف آرمانی توسعه و پایدارسازی فعالیت کشاورزی، بایستی راهبردهایی از قبیل استفاده از برنامه های آ»وزشی و ترویجی برای کشاورزان، تشویق بخش خصوصی به سرمایه گذاری منابع مالی در بخش کشاورزی اتخاذ سیاست های قیمتی مناسب برای محصولات کشاورزی، ایجاد مراکز خدمات کشاورزید ر سطح منطقه و ایجاد فعالیت های جنبی مانند صنایع فراوری مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار ، کشاورزی ، کشاورزی پایدار ، منطقه جیرفت و کهنوج