تاثیر تلفیق محلول پاشی با نیتروژن و باکتری های PGPR بر عملکرد بیولوژیک و صفات مرفولوژیک در جو

تشخیص بهترین مرحله نموی گیاه که در آن حداکثر واکنش به حضور یک عنصر غذایی دیده می شود از راهکارهای مهم در راستای کاهش استفاده از کودهای شیمیایی می باشد به منظور بررسی تاثیر تلفیق محلول پاشی با نیتروژ« و باکتری های محرک رشد (PGPR) بر عملکرد بیولوژیک و صفات مرفولوژیک جو آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 1391 در مزرعه ای در روستای شهریور در 12 کیلومتریش هر اردبیل اجرا شد. فاکورهای مورد بررسی شامل باکتری های محرک رشد گیاهی در چهار سطح (شاهد یا بدون تلقیح باکتری، تلقیح بذر یا باکتری های سودوموناس استرین 9، ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5 و آزو سپیرلیوم لیپوفروم استرین of) و عامل دوم شامل محلول پاشی با کود نیتروژن در چها سطح (شاهد یا عدم محلول پاشی) و محلول پاشی در مراحل پنجه زنی، ساقه روی، گرده افشانی یا خوشه دهی) بودند نتایج حصال از این بررسی نشان داد که مصرف نیتروژن و تلقیح بذر با باکتری های PGPR تاثیر مثبت و معنی داری بر عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن ریشه، حجم ریشه و عملکرد کاه داشته است ون یز مصرف توام نیتروژن و باکتری های PGPR بر شاخص برداشت و وزن ریشه تاثیر مثبت و معنی داری داشته است.

کلیدواژه ها:

عملکرد بیولوژیک ، شاخص برداشت ، جو ، PGRP ، نیتروژن