بررسی قابلیت انتقال مجدد آسیمیلات های ذخیره شده در انتقال مواد از سنبله به دانه در برخی ژنوتیپ های گندم نان در شرایط آبیاری تکمیلی و تنش خشکی

این تحقیق به منظور بررسی قابلیت انتقال مجدد آسیمیلاتهای ذخیره شده در انتقال مواد از سنبله به دانه در ژنوتیپ های گندم نان در شرایط آبیاری تکمیلی و تنش خشکی در ایستگاه تحقیقات دیم سرارود انجام گرفت بدین منظور آزمایش مزرعه ای به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در دو سایت دیم و آبیاری تکمیلی اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد ژنوتیپ ها از نظر انتقال مواد از سنبله به دانه دارای اختلاف معنی دار در سطح 1% می باشند و نتایج مقایسه میانگین های بین 20 ژنوتیپ در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی نشان می دهد که در بین 20 ژنوتیپ و رقم مورد بررسی، میانگین انتقال مواد ذخیره ای از سنبله به دانه در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی به ترتیب 0/11 و 0/13 است و در انتقال مواد از سنبله به دانه در شرایط آبی بهتر و بیشتر از شرایط دیم است. سنبله می تواند سهم بسزایی در انتقال مواد فتوسنتزی به دانه ها به ویژه در شرایط تنش داشته باشد. و ژنوتیپ هایی که ریشک هایی با کارایی مناسب در انجام فرایند فتوسنتز دارند سهم بیشتری از مواد انتقالی به دانه را به ویژه در شرایط تنش به خود اختصاص می دهند.

کلیدواژه ها:

گندم ، انتقال مجدد ، آبیاری تکمیلی ، تنش خشکی