اثر کشندگی سیرینول و تنداکسیر بر روی کنه تارتن دولکه ای (Tetranychus urticae Koch) در شرایط آزمایشگاهی

کنه تارتن دولکه ای (Tetranychus urticae Koch) یکی از آفات مهم و چندخوار می باشد که خسارت قابل توجهی به محصولات کشاورزی وارد می سازد. بروز مقاومت به کنه کش ها در این کنه اغلب آنقدر سریع اتفاق می افتد که مدیریت مؤثر آنها را در بسیاری از سامانه های کشاورزی دشوار می سازد. به طور خاص، عصاره های گیاهی جایگزینی سالم برای افت کش های مصنوعی و سازگار با موجودات مفید، گیاهان مقاوم در برابر آفات، و حفظ یک محیط سالم در جهت کاهش استفاده از آفت کش های مصنوعی است. در این پژوهش سمیت تماسی سیریتول با غلظت های 400، 700، 1500، 2900، 5700 پی پی ام و تنداکسیر با غلظت های 900، 1500، 2300، 3500 و 5300 پی پی ام به روش غوطه ورسازی برگ روی ماده های بالغ بررسی گردید. آزمایش ها در دمای 25 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 5±60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام گرفت. سیریتول در غلظت 5700 پی پی ام و تنداکسیر در غلظت 5300 پی پی ام بالاترین تلفات را ابعاد کردند. مقادیر (LC(50 و (LC(90 سیریتول و تنداکسیر به ترتیب 1330/866، 6590/006 و 1976/129، 5844/534 پی پی ام تعیین گردید. نتایج نشان داد که ترکیبات مورد مطالعه اثر کشندگی روی ماده های بالغ این کنه و قابلیت مدیریت این آفت را دارند.

کلیدواژه ها:

، Tetranychus urticae Koch ، کشندگی ، سیرینول ، تنداکسیر ، زیست سنجی