بررسی رابطه بین مولفه های مهارتهای اجتماعی و شادکامی دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین مولفه های مهارتهای اجتماعی و شادکامی دانش آموزان می باشد. برای انجام این کار از روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه شهرستان کلاله می باشد که در سال تحصیلی 1141 49 مشغول به تحصیل می باشند که از بین آنها تعداد 222 نفر بعنوان نمونه پژوهش با روش نمونه - گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و مهارتهای اجتماعی ماتسون جمع آوری شده و سپس با نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان دادند که مهارتهای اجتماعی کلی با شادکامی دانش آموزان رابطه معناداری دارد. بین مهارتهای مناسب اجتماعی و شادکامی رابطه وجود دارد. بین رفتارهای غیر اجتماعی و شادکامی رابطه معنادار وجود دارد. بین پرخاشگری و رفتارهای تکانشی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بین برتری طلبی و شادکامی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. بین رابطه با همسالان و شادکامی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین تحلیل رگرسیون متغیر اصلی پژوهش نشان داد که مهارتهای اجتماعی بطور کلی قدرت پیش بینی و تبین شادکامی دانش آموزان را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، شادکامی ، مقطع متوسطه