بهینهسازی قابلیتاطمینان انبارهای متقاطع در تامین تقاضای مشتریان با در نظر گرفتن عدم قطعیت

استراتژی انبارداری متقاطع به عنوان یکی از اساسیترین روشهای توزیع و یک روش مفید در جهت کاهش موجودی و افزایش رضایتمندی مشتری در زنجیره تامین شناخته شده است. با اعمال انبار داری متقاطع،محصولاتی که در مکانهای مختلف شبکه پراکنده شدهاند، پیش از ارسال به مقاصد در یک انبار متقاطع جمعآوری میگردند. در این مقاله یک مدل برنامهریزی عدد صحیح مختلط برای افزایش قابلیت اطمینانتامین تقاضای مشتریان با همزمان در نظر گرفتن تصمیمات استراتژیک شامل تعیین زمان بهینه راهاندازی کارخانهها و انبارهای متقاطع و تصمیمات عملیاتی شامل، برنامهریزی میزان تولید در هر کارخانه، برنامهریزیانبارهای متقاطع در مراکز توزیع، تعیین تعداد و مسیر حرکت خودروها و میزان محصول بارگیریشده در هر خودرو تدوین شده است. عدم قطعیت موجود در مساله شامل خرابی وسایل حمل و نقل میباشد. در ادامه سه دسته مساله در ابعاد کوچک تا بزرگ تولید و با نرمافزار حل دقیق گمس و با دو الگوریتم ژنتیک و هیبرید ژنتیک و ازدحام ذرات حل و نتایج مقایسه شدهاند

کلیدواژه ها:

انبار متقاطع ، عدم قطعیت ، قابلیت اطمینان ، الگوریتم ژنتیک