جشن ها در ایران عهد ساسانی

جشن ها از زمان های کهن در جامعه برگزار می شده است که در خود کوله باری از باورها ، آداب و آیین را با دلایل و کارکرد های گوناگون یدک می کشد، به همین خاطر یکی از مظاهر فرهنگی ملل به شمار می رود. ایران عهد ساسانی ( 651 -224 (م. نیز به عنوان آخرین دوره قبل از اسلام وارث این فرهنگ می باشد. در این پژوهش با روش توصیفی و به شیوه کتابخانه ای بر روی منابع و مآخذ، به واژه ی جشن، منشا، کارکرد جشن ها و بعد به انواع جشن ها از جمله جشن فروردینگان، نوروز، اردبیهشتگان، خردادگان، تیرگان، امردادگان، شهریورگان، مهرگان، آبانگان، آذرگان، یلدا، دیگان، بهمنگان، سده، اسفندگان، کوسه بر نشین، گاهنبارها و اساطیر، باورها، آداب، چگونگی و علل برگزاری آن ها پرداخته شد ه است. با این فرضیه که جشن ها با آمال، نیازها، علایق و طرز زندگی مردم مرتبط است و باورها، آداب و آیین جشن ها از لحاظ روحی و جسمی مفید است، با این هدف که علاوه بر دست یافتن به این موارد، بتوانیم نکات مفیدی را که به صورت آداب و آیین در جشن ها به کار می رفته، مورد استفاده قرار دهیم. در نتیجه جشن ها که با اعمال مذهبی، اسطوره ها، خوراکی های خاص، تفریح و شادی همراه است، از لحاظ جسمی و روحی ترمیم کننده است.

کلیدواژه ها:

جشن ها ، باورها ، آداب و آیین ، دوره ساسانی