بازگشت به مثابه سنت برساخته بررسی موردی آرای دکتر علی شریعتی

یکی ازمهمترین دغدغه های روشنفکران دهه 40 و 50 ش. در ایران مفهوم بازگشت به خویشتن بود که چنین دغدغه ای به فور در آثار جلال آ ل احمد، شریعتی، فردید و نصر به چشم می خورد. درهمین زمینه باید پرسید: بازگشت به کدامین خویشتن در مقابل، این بازگشت از یک سو، به معنای نفی حال و از سویدیگر، به معنای بازگشت به گذشته است. با وجود این، چنین بازگشتی متضمن دو پیشفرض است: اولا دلالت بر آگاهی نسبت به میراث گذشته دارد؛ در ثانی این بازگشت به معنای رجعت به سنت اصیل است. در حالی که با مداقه، باژگونی این دو پیشفرض بیش از پیش نمایان خواهد شد. ازای نرو، جستار حاضر بر اینفرض مبتنی است که سنت برساخته در آرای آ لاحمد بر یک آنتاگونیسم استوار است که تالی منطقی آن چیزی نیست جز بوم یگرایی و ممزوج کردن امر دینی با امر سیاسی.

کلیدواژه ها:

بازگشت به خویشتن ، سنت برساخته ، غر بزدگی و بوم یگرایی ، ماشینیسم.دکتر علی شریعتی