بررسی روابط ابعاد شخصیتی خود کارآمدی، خودکنترلی و عزت نفس و عملکرد و نقش تعدیلگری خلاقیت مورد مطالعه ای بیمارستان های استان لرستان

عوامل متعددی بر عملکرد کارکنان تاثیر گذارند، متداول ترین عامل درونی که بر عملکرد کارکنان اثر گذار است خصوصیات و ویژگی های شخصیتی کارکنان است. خودکارآمدی، خودکنترلی، عزت نفس و خلاقیت از مولفه های مهم شخصیتی افراد هستد که نقش مهم و اساسی در رشد، پیشرفت، اثربخشی و کارایی افراد دارند. این تحقیق با هدف بررسی روابط بین ویژگیهای شخصیتی خودکارآمدی، خودکنترلی، عزت نفس با عملکرد و نقش تعدیلگری خلاقیت کارکنان بیمارستان های استان لرستان انجام شده است. روش تحقیق در این بررسی توصیفی از نوع همبستگی می باشد که در جامعه آماری کارکنان بیمارستان های استان لرستان در سال 49-49 با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی به تعداد نمونه 637 نفر اجرا شده است . ابزارگردآوری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه ای می باشد که روایی پرسشنامه با کسب نظر اساتید مرتبط انجام شده و پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ 463 % محاسبه گردیده استفاده شده است. با توجه به تحلیل داده های جمع آوری شده نتایج زیر بدست آمده است. بینخودکارآمدی، خودکنترلی و عزت نفس با عملکرد رابطه معناداری است. خلاقیت به عنوان یک متغیر تعدیل گر ارتباط بین خودکارآمدی، خودکنترلی و عزت نفس با عملکرد را کاهش می دهد ولی هیچ کدام از رابطه ها را از بین نمی برد. خلاقیت به عنوان یک متغیر تعدیل گر اثر خودکنترلی و عزت نفس را بر روی عملکرد از بین می برد اما بر تاثیر خودکارآمدی بر روی عملکرد بی تاثیر است. بین خودکارآمدی، خودکنترلی، عزت نفس و عملکرد با خلاقیت رابطه معنادار است

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودکنترلی ، عزت نفس ، عملکرد ، خلاقیت