نقش منظر شهری در کاهش مخاطرات انسانی و کالبدی کلان شهر تهران

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 561

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MSEH01_014

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1394

چکیده مقاله:

بیش از چندین دهه است که منظر شهری در تمامی محافل علمی و حرفه ای جهان مورد بحث قرار می گیرد، زیرا به عنوان بستر اتصال انسان با پدیده شهر نقش قابل توجهی را در فهم ناظر از شهر ایفا کرده و مرز تعامل فهم متقابل انسان و محیط و تبلور لایه های تاریخی شهر است. امروزه با پیشرفت و توسعه ناگهانی شهرهای بزرگ و مبدل گشتن آنها به کلان شهرها پدیده منظر شهری با بحرانی بزرگ مواجه شده است. منظر شهری پدیده ای عینی- ذهنی و ادراک آن امری هولوگرافیک و مشتمل بر کالبد شهر و فهم ناظر از آن می باشد. این ارتباط متقابل به نحوی است که ارتقای ادراکات انسانی نیز در گرو بهبود منظر شهری معنا می یابد. لذا اهمیت منظر شهری و نقش آن در کاهش مخاطرات انسانی، به عنوان عنصری کالبدی که بر تمامی زوایای زندگی ناظران تاثیرگذار است مطرح می گردد. کلان شهر تهران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و رشد ناگهانی آن طی چند دهه اخیر بدون توجه به پایداری و بهره گیری از کلیه پتانسیل های موجود، موجب نوعی اغتشاش و آشفتگی بصصری و ادراکی برای ساکنان گشته است. گویی منظر شهری تهران پارچه ای هزار تکه گشته که هر کدام به تنهایی آوایی برای خود سرداده آند و این امر مخاطرات انسانی و کالبدی فراوانی را در پی دارد. در این نوشتار از طریق پژوهش اکتشافی به بررسی مباحث نظری شامل تعاریف منظر شهری و کلان شهر، ضرورت توجه به منظر شهری و نقش آن در کاهش مخاطرات کالبدی و انسانی، دلایل فقدان منظر شهری مناسب در کلان شهر تهران و عوامل و ریشه های ارائه می شود. نوآوری این پژوهش در شناسایی و تبیین اصول و کیفیت هایی کالبدی جهت ارتقای منظر شهری کلان شهر تهران، در راستای کاهش مخاطرات انسانی و کالبدی آن است.

نویسندگان

سروین الهی

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران