بررسی آسیب پذیری فضای سبز شهر کرمان براساس مولفه های اقلیمی با استفاده از نرم افزار ARC-GIS

فضاهای سبز شهری یا سطوح کاربری زمین شهری با پوشش های گیاهی انسان ساخت، دارای بازدهی اکولوژیکی، زیباسازی بخش های شهری، کاهش دمای محیط، تولید اکسیژن و با افزایش نفوذپذیری خاک همراه می باشد. افزایش درجه حرارت محیط، موجب افزایش تنفش و تعرق گیاهان و بنابراین افزایش تلفات آب آنها و نیاز به آبیاری بیشتر برای حفظ وضعیت بهینه پوشش گیاهی می شود. گیاهان علفی، به ویژه چمن، نیاز آبی بالایی دارند و باتوجه به فرایند تغییر اقلیم و کاهش بارندگی ها، افزایش دمای هوا، کاهش رطوبت نسبی باعث آسیب پذیری این فضاها شده است. در این تحقیق با استفاده از داده های ماهانه دما و بارش و رطوبت نسبی برای دوره طولانی مدت (1951 - 2007 میلادی) ایستگاه هواشناسی شهر کرمان واقع در انتهای بلوار جمهوری و با استفاده از شاخص استاندارد دما (SPT)، شاخص استاندارد بارش (SPI) و شاخص استاندارد رطوبت نسبی (SPE) میزان ناهنجاری های منفی پارامترهای موثر در آسیب پذیری فضای شبز شهری محاسبه گردید و با استفاده از مقادیر پارامترهای ذکر شده نقشه های آسیب پذیری در محیط GIS با میان یابی داده ها ترسیم شد نتایج بدست آمده نشان می دهد که فضای سبز شهر کرمان (شامل بوته زار، زراعی، جنگل، بیشه، درختکاری) در شمال و مرکز از آسیب پذیری بیشتری نسبت به شمال شرق و غرب کرمان برخوردار است و میزان دما در ماه های گرم سال افزایش زیادی را نشان می دهد و مقادیر شاخص های استاندارد بارش و دما و رطوبت نسبی نشان می دهد در ماه های بهار و تابستان در ایستگاه مورد مطالعه با افزایش دما و کاهش رطوبت نسبی و کاهش بارش روبرو هستند و براساس نقشه های ترکیبی پارامترها و فضای سبز شهری مناطق دارای آسیب پذیری بالا مشخص شدند که حفظ فضای سبز شهر کرمان در آینده نزدیک به منابع آبی بیشتری نیازمند خواهد بود.

کلیدواژه ها:

منظر شهر ، فضای سبز شهر ، شاخص های استاندارد دما و بارش و رطوبت نسبی ، شهر کرمان ، GIS