ابعاد توسل به دعا در بیماران سرطانی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 679

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MSEMSMED12_050

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: سرطان و رنج ناشی از آن یکی از هولناک ترین تجارب بشری است. مواجه شدن با این بیماری می تواند باعث بحران های حاد و شدید در سلامت فرد شود . اعتقادات مذهبی در زمان بیماری نسبت به هر زمان دیگری برای شخص اهمیت بیشتری پیدا می کند. در میان منابع مذهبی و معنوی بیشترین منبعی که مورد استفاده قرار می گیرد دعا است. دعا محکم ترین و بالاترین حلال مشکلات است و با قدرت دعا می توان انرژی معنوی را آزاد ساخت. مطالعه حاضر با هدف بررسی ابعاد توسل به دعا در بیماران سرطانی مراجعه کننده به مرکز غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1392انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی 96 بیمار با تشخیص سرطان که تحت درمان با داروهای آگونیست مراجعه کننده به مرکز غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی گلستان به روش سرشماری از بین تمامی افراد واجد شرایط پژوهش در سال 1392 انجام گرفت. اطلاعات توسط پرسشنامه-های مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه توسل به دعا که توسط (Poloma & Pendelton) تهیه و توسط (Meraviglia) مورد تجدید نظر قرار گرفته بود جمع آوری و توسط نرم افزار آماری 16spss به کمک آمار توصیفی (فراوانی ، میانگین ، انحراف معیار) و آمار استنباطی ( آزمون آنالیز واریانس) تجزیه تحلیل شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد میانگین و انحراف معیار توسل به دعا در بعد تناوب دعا ( 7/21± 7/91) ، در بعد تجربه قبلی دعا (8/9± 6/45) و در بعد نگرش به دعا ( 0/8± 9/33) بود. آزمون آماری بین ابعاد دعا اختلاف معنی داری را نشان داد. به طوری که تناوب دعا با تجربه قبلی دعا (01/0 p<)، بین تناوب دعا به نگرش قبلی به دعا (005/0 p< )، در بعد تجارب قبلی دعا با نگرش قبلی به دعا ( 01/0 p< ) ارتباط معنی داری را نشان داد. ولی نتایج آزمون رگرسیون خطی چندگانه بین هیچ یک از ابعاد دعا با مشخصات دموگرافیک ارتباط معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج، مبنی بر خوب و بالا بودن ابعاد توسل به دعا در بیماران می توان بیان نمود که توسل به دعا می تواند پایگاه محکمی برای زندگی و تحمل مشکلات و عوارض بیماری و درمانی در بیماران سرطانی محسوب شود. بنابراین، پرستاران به عنوان مهمترین عضوکادر درمانی، با شناسایی ابعاد روحی در بیماران سرطانی می توانند به ادامه روند درمانی و بهبود کیفیت مراقبت آن ها کمک نمایند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

حمید حجتی

گروه پرستاری، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول ، ایران

نفیسه حکمتی پور

گروه پرستاری، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول ، ایران

سمیرا خاندوستی

باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول ، ایران

جواد الوستانی

باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول ، ایران