بررسی ارتباط سبک امید به زندگی با دلبستگی به خدا

سابقه و هدف: سلامت عبارتست از برخورداری از آسایش کامل جسمی ، روانی و اجتماعی و نه فقط نداشتن بیماری .هر چه شاخص های بهداشتی و سلامتی بهبود یابد، امید به زندگی بیشتر می شود. تصویر مثبت از خدا با سلامت روانی بیشتر می شود.دلبستگی به خدا یعنی کیفیت عاطفی، شناختی و رفتاری پیوند با خدا که زیربنای بسیاری از هیجانات و رفتارهای معنوی و مذهبی (دینی) می باشد. نوعی دلبستگی به خدا می تواند به نوعی بر تاب آوری افراد در مواجهه با چالش های زندگی تاثیرگذار باشد . پژوهش حاضر به منظور بررسی ارتباط سبک امید به زندگی با دلبستگی به خدا انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی تعداد 150 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور خواف که در سال تحصیلی 95- 94 مشغول به تحصیل بودند، به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه دلبستگی به خدا بک و مک دونالد و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی نظیر میانگین و حداکثر و حداقل نمره، از روش های آمار استنباطی همانند ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است.یافته ها: در پژوهش حاضر کمترین سن 19 و بیشترین سن 35 می باشد. از کل تعداد 150 نفر 64 نفر مرد و 86 نفر زن می باشد و 92 نفر مجرد و 58 نفر متاهل می باشد. در این مطالعه سن، وضعیت تاهل و رشته تحصیلی بر متغیر های دلبستگی به خدا و امید به زندگی تاثیر معنادار نداشت(P> 0/05). اما بین متغیر توکل به خدا با امید به زندگی ارتباط معنادار مثبت وجود داشت(P<0/05) نتایج تحلیل رگرسیون مقیاس توکل به خدا به میزان 27/0 امید به زندگی را پیش بینی می کنند.نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج بین باورها، نگرش، عقاید و هویت مذهبی افراد با امید به زندگی آن ها رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. در نتیجه می توان با برنامه ریزی مناسب منجر به ارتباط مثبت با خدا و بهبود وضعیت روانی جوانان یک جامعه شد و باعث افزایش سطح سلامت آن ها شد تا در آینده بتوانند خدمات بهتری به جامعه ارایه دهند.

کلیدواژه ها:

دلبستگی به خدا ، امید به زندگی