اثر بخشی امید درمانی گروهی بر بهزیستی ذهنی، پذیرش و نشخوار فکری بیماران HIV مثبت

سابقه و هدف: مردان و زنان مبتلا به ویروس ایدز، مشکلات ویژه ای را در زمینه های جسمانی، روانی و اجتماعی تحمل می کنند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی امید درمانی گروهی بر بهزیستی ذهنی، پذیرش و نشخوار فکری بیماران HIV مثبت بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی و با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به ویروس ایدز بود که به مرکز مشاوره و درمان بیماریهای رفتاری شهر تبریز مراجعه کرده بودند. نمونه ها به روش در دسترس جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. تعداد 30 نفر از بین جامعه موردنظر که از شرایط پژوهش براساس ملاک های ورود به پژوهش برخوردار باشند، انتخاب شده و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه (گروه گواه و آزمایش) جای داده شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف و خرده مقیاس های پذیرش و تمرکز بر فکر پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجان بودند. گروه آزمایش در 8 جلسه تحت امید درمانی گروهی (متغیر مستقل) قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری و نرم افزار SPSS 19 تحلیل شد. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) نشان داد که امید درمانی گروهی در افزایش بهزیستی روان شناختی و پذیرش و کاهش نشخوار فکری در بیماران HIV مثبت موثر بوده است (001/0P<).نتیجه گیری: به نظر می رسد امید درمانی می تواند به عنوان درمانی جدید در حوزه درمان های حمایتی و درمان مسایل روان شناختی بیماران مبتلا به ایدز مفید باشد.

کلیدواژه ها:

امید درمانی ، پذیرش ، نشخوار فکری ، ایدز