نگاهی به تجربیات مادران در آموزش خشک ماندن کودکان نوپا: یک مطالعه کیفی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 359

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MSEMSMED12_229

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: استقلال در به توالت رفتن و کنترل ادرار و اجابت مزاج، یکی از مراحل بسیار مهم تکاملی برای کودکان و مرحله مهم تربیتی برای والدین است. با وجود این مطالعات اندکی در داخل کشور به این امر پرداخته اند. در صورتی که کودکان نتوانند در سنی که از آن ها انتظار می رود مثانه خود را کنترل کنند، تنش زیادی در کودک و والدین ایجاد می شود و پیامدهای منفی متعددی بر جا خواهد گذاشت. هدف از این مطالعه بررسی تجارب مادران از آموزش خشک ماندن و کنترل دفع ادرار در کودکان نوپا بوده است.مواد و روش‎ها: در این پژوهش کیفی در سال 1396، با استفاده از نمونه گیری هدفمند با حداکثر تنوع و ملاک اتمام نمونه گیری بر اساس اشباع داده ها (تکرار پذیری)، 30 مادر دارای کودک 15 تا 35 ماه وارد مطالعه شدند. معیار ورود داشتن کودکان سالم از لحاظ جسمی و روانی بوده است. برای گرداوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختار و باز پاسخ در باره تجربه مادر از آموزش خشک ماندن و رسیدن به کنترل دفع ادراری در کودک بوده است. از سوالات کاوشی (چرا، چگونه، مثال بزنید) برای عمیق شدن تجربیات استفاده شد. مصاحبه ها ضبط، دست نویس و مطابق روش تحلیل محتوای کیفی تحلیل شدند.یافته‎ها: تحلیل داده ها نشان داد دامنه سنی برای آغاز آموزش مادران به منظور از پوشک گرفتن و خشک ماندن کودک از 1 تا 5/2 سالگی بوده است. اگرچه به طور کلی مشارکت کنندگان 3 سالگی را سن به استقلال رسیدن کودک از نظر دفع ادراری ذکر کردند. مدت یادگیری کودکان نیز از یک هفته تا چند ماه متغیر بود. تصمیم برای شروع آموزش از پوشک گرفتن به توصیه اطرافیان و یا با پی بردن به علایم آمادگی در کودکان متغیر بوده است. رویه های مورد استفاده در تربیت ادراری کودکان به صورت پوشک نداشتن در روز، هر نیم ساعت کودک را به دستشویی بردن، شب ها کودک را بیدار کردن، پوشاندن شورت عینکی در روز و تشک لاستیکی در شب و متنوع بود. صحبت کردن با کودک، تشویق کردن، تنبیه کردن نیز از رفتارهایی بود که مادران در آموزش های خود از آن استفاده می کردند. ترس از توالت، دفع ادراری به صورت سرپایی، ترس از ظاهر ادرار و مدفوع از سایر مواردی بوده است که مشارکت کنندگان به آن اشاره داشتند.نتیجه‎گیری: نتایج این مطالعه منجر به دسترسی به درک بهتری از تجارب مادران در تعلیم به توالت رفتن کودکان شد. الگوی غالب یا برجسته ای در آموزش به کودکان شناسایی نشد. علی رغم اینکه دستیابی به استقلال در کنترل دفع ادراری امری طبیعی است اما به نظر می رسد همه مادران به آموزش در باره آمادگی والدین برای شروع این فرایند، صرف زمان برای آموزش به توالت رفتن و تشخیص سطح آمادگی کودک و عدم تغییرات در خانواده نیاز دارند.

نویسندگان

عاطفه ملکیان

دانشجو کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی بویه، دانشگاه علوم پزشکی گلستان،

رضا جهانشاهی

دانشجو کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی بویه، دانشگاه علوم پزشکی گلستان

اکرم ثناگو

استاد مشاور، دکترای پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان

لیلا جویباری

استاد مشاور، دکترای پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان