مقایسه شدت دیسمنوره اولیه در دانشجویان علوم پزشکی مشهد با ویژگی های شخصیتی متفاوت

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 604

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MSEMSMED13_074

تاریخ نمایه سازی: 29 تیر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: قاعدگی دردناک از مشکلات شایع زنان در سنین باروری است که مشکلات اجتماعی، روانی، جسمی و اقتصادی به بار می آورد. در میان عوامل تاثیرگذار بر ادراک درد، عوامل روان شناختی و ویژگی های شخصیتی سهم به سزایی دارند و از طرفی ارتباط بین قاعدگی درناک و ویژگی های شخصیتی مورد بحث بوده است، لذا پژوهشی با هدف مقایسه شدت دیسمنوره اولیه در دانشجویان علوم پزشکی مشهد با ویژگی های شخصیتی متفاوت انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی است که جامعه پژوهش آن دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1383بودند. 200 دانشجو دختر به روش سهمیه ای و براساس فرم معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات فردی-خانوادگی، پرسشنامه شدت درد قاعدگی براساس سیستم چند بعدی گفتاری(درجه صفر، یک، دو و سه) که در روزهای اول، دوم و سوم درد قاعدگی و پرسشنامه شخصیتی آیزنک که در یکی از روزهای هفتم تا چهاردهم سیکل قاعدگی تکمیل می گردید، بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS و آزمون کای دو، آزمون دقیق فیشر، آزمون تی، من ویتنی و مدل رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که براساس آزمون من ویتنی شدت درد قاعدگی در دو گروه درونگرا و برونگرا تفاوت معنی داری وجود ندارد (P<0/844)، به طوری که در 2.58 درصد درون گراها و 6.60 درصد برونگراها شدت درد متوسط بود. همچنین شدت درد در دو گروه روان رنجورخو و فقدان روان رنجور خوئی تفاوت معنی داری ندارد(0/229=P). به طوری 7.57 درصد افراد روان رنجور و 4.60 درصد افراد فقدان روان رنجور خوئی شدت درد متوسط داشتند. اما در مقایسه شدت درد دو گروه روان پریش خو و فقدان روان پریش خوئی تفاوت آماری معنی داری وجود داشت(0/002=P). به طوری که 9.63 درصد در گروه روان پریش خو و 4.46 درصد در گروه فقدان روان پریش خوئی شدت درد متوسط داشتند. نتیجه گیری: از بین سه ویژگی شخصیتی بر اساس پرسشنامه آیزنک تنها شدت درد در گروه روان پریش خو بطور معنی داری با گروه فقدان روان پریش خو تفاوت داشت. لذا، پیشنهاد می شود در برخورد با بیماران با درد قاعدگی اولیه به شناخت تظاهرات و رفتار بیمار توجه کرده و به تجویز دارو با عوارض جانبی زیاد بسنده نکرده و جهت تقلیل و تسکین درد، روش های روان درمانی مدنظر قرار گیرد.

نویسندگان

مهلا سالارفرد

دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران

زهره خلجی نیا

استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم، ایران

زهرا عابدیان

هیئت علمی بازنشسته مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران

حبیب اله اسماعیلی

استادیار گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران