ارزیابی الگوهای مکانیابی بیمارستان شهید بهشتی آستارا با بهره گیری از معیارهای کمی و کیفی

بیمارستان ، یکی از عناصر مهم بهداشت نوین است. سلامت یک جامعه و یا جمعیت نیازمند دسترسی به خدمات پزشکی و بیمارستانی می باشد. مکانیابی تسهیلات عمومی شهری و مکانیابی مراکز خدمات پزشکی و درمانی، بیمارستانی و تخصیص آن ها به متقاضیان استفاده از آنها، یکی از مهم ترین چالش های پیش روی مدیران و برنامه ریزی شهری است. اهمیت مکانیابی در این حوزه و استفاده موثر از منابع به حدی است که هر گونه تصمیم نادرست علاوه بر بالا بردن هزینه های سیستم بهداشت و درمان می تواند صدمات جبران ناپذیری را به سلامت فردی و اجتماعی وارد کند. در اغلب شهرها عدم تخصص متناسب فضا و جایابی بهینه عناصر خدماتی و کالبدی شهر، به ویژه مراکز درمانی(بیمارستان)و به دلیل تعداد فراوان پارامترهای موثر بر مکانیابی و همین طور ناسازگاری برخی از آ نها ، تصمیم گیرندگان را برای انتخاب محل بهینه خدمات درگیر فرایند پیچیده ای کرده است که افزایش روز افزون مشکلات شهری و شهروندان را به دنبال داشته است. لذا این امر لزوم استفاده از روش های موثر و سیستم های رایانه ای را در مکانیابی بهینه این مراکز درمانی را بیش از پیش آشکار ساخته است. که در این پژوهش معیارهای مکانیابی واستقرار بیمارستان بیان شده و به ارزیابی کیفی این کاربری پرداخته شده است. که هدف نگارندگان این پژوهش، پرداختن به مساله ارزیابی و بررسی الگوهای مکانیابی بیمارستان شهید بهشتی درشهرآستارا باتوجه به معیار های کمی وکیفی ذکر شده به وسیله ماتریس های سازگاری، مطلوبیت و ظرفیت وابستگی می باشد. پژوهش مورد نظر ، یک پژوهش موردی است که در شهر آستارا انجام شده است که داده های این پژوهش در قالب جمع آوری اطلاعات ، مشاهده و با استفاده از مدل ارزیابی کمی و کیفی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است و بر اساس نتایج به دست آمده از ارزیابی ماتریس ها، مکانیابی بیمارستان موجود نامناسب و به جهت تازه تاسیس بودن با توجه به کاربری های همجوارآن، می توان تمهیداتی برای بهبود شرایط به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، مراکز درمانی (بیمارستان) ، ارزیابی معیار ، ماتریس ، شهر آستارا