گذار جمعیت هلال احمر به یک سازمان یادگیرنده پویا؛ مروری بر الزامات و برخی موانع ساختاری و فرایندی

جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک موسسه عمومی عام المنفعه غیر دولتی، امتداد یک نهضت بین المللی انسان دوستانه امدادرسان است که با توجه به نقش پذیری به عنوان سازمان معین دولت در امدادرسانی در سوانح، موقعیت راهبردی منحصر به فردی یافته است. پیش بینی ناپذیری زمان وقوع و پیچیدگی طیفی از مخاطرات و تغییرات شتابان جمعیتی،اجتماعی-اقتصادی و اقلیمی و تاثیرات زیان بار آن از یکسو و ضرورت نقش پذیری سازنده و اثربخش این جمعیت در پیوند با چارچوب بین المللی سندای برای کاهش خطرپذیری بلایا تا سال 2030 از دیگرسو، ضرورت بیشینه گردیدن کارایی و اثربخشی فرایندهای کارکردی جمعیت هلال احمر را اجتناب ناپذیر نموده است. تحقق این تحول از یک منظر راهبردی در گرو گذار این جمعیت از وضعیت فعلی به یک سازمان یادگیرنده پویا می باشد. در یک بررسی محتوایی ساختاری-ماموریتی مبتنی بر اساسنامه و راهبرد سازمانی ده ساله و بازکاوی درس آموخته های نقش آفرینی های آن در شاخص ترین ماموریت های ملی و بین المللی، فرصتها و موانع فرا روی این جمعیت برای گذار به یک سازمان یادگیرنده برای بررسی و پژوهش بیشتر احصاء گردید. در ا ین میان، ساختار شبه دولتی، دیوانسالاری اداری-مالی، ضعف های کیفی آموزشی، و کم تناسبی ساختار-آموزشها با اهداف-ماموریتها به عنوان مهمترین موانع و ماهیت غیر دولتی و بین المللی، طبیعت انسان دوستانه، اعتمادپذیری عمومی و سرمایه اجتماعی بالا، داوطلب و جامعه محوری و اخیرا تشکیل معاونت نوبنیاد آموزش، پژوهش و فناوری به عنوان فرصتهای فرا روی این جمعیت برای این گذار مشخص گردید. در پی تدوین راهبرد سازمانی ده ساله و درست تدوین بودن برنامه های پنج ساله جمعیت هلال احمر، با در نظر داشت مفاد ماموریتهای آموزشی اخیرالتصویب جمعیت هلال احمر در ماده 92 برنامه ششم و تشکیل معاونت آموزش، پژوهش و فناوری در ساختار این جمعیت، فرصتی تاریخی برای نقش آفرینی این معاونت در گذار ساختار و اکوسیستم سازمانی این جمعیت به یک سازمان یادگیرنده فراهم گردیده است. این مقاله شرحی بر اهمیت و نقشه راه این گذار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

جمعیت هلال احمر ، سازمان یادگیرنده ، پویا ، موانع ساختاری و فرایندی ، گذار