آسیب پذیری ابنیه های تاریخی در مقابل زلزله و مقاوم سازی آن ها

همان طور که می دانیم ایران کشوری زلزله خیز است. به طوری که در این کشور متوسط 2/4 سال یک زلزله با بزرگی 6/5 ریشتر یا بزرگتر رخ می دهد. درطی سال های گذشته بارها شاهد آن بودیم که زلزله های زیادی رخ داده است و همواره به بناهای های تاریخی خسارت هایی وارد کرده است. بناهای تاریخی ایران عموما از مصالحی نظیر خشت، گل، سنگ و چوب ساخته شده است. سه ویژگی عمده آسیب پذیری این گونه بناها را در برابر حوادث طبیعی نظیر زمین لرزه بالا می برد که عبارت اند از: فرسودگی مصالح، مقاوم نبودن مصالح و سنگین بودن سازه. براین اساس راه کارهای مقاوم سازی و حفاظت این بافت ها در برابر زمین لرزه متضمن رفع این نواقص باشد. هدف ازاین مقاله ارزیابی آسیب پذیری و روش های طرح تقویت و مقاوم سازی آثار های ارزنده تاریخی است. و با استفاده ازروش های مصالح بنایی، مصالح FRP و ایزولاسیون سطحی مورد بحث قرار دادیم و خصوصیات و معایب هرکدام بهطور مختصر گفته شده است. شایان ذکر است که آثار تاریخی باید به گونه ای باشد. که دو اصل مهم، مداخله کمتربه جهت حفظ ارزش های تاریخی و عمر طولانی به جهت نهادن یک ارثیه گرانبها برای نسل های آینده را مد نظرداشته باشد.

کلیدواژه ها:

بناهای تاریخی ، مقاوم سازی ، مصالح بنایی ، مصالح FRP ، ایزولاسیون سطحی