بررسی مسائل لرزه ای سدهای بتنی وخاکی بر اساس مشاهدات

سد پایه دار Hsinfengkiang (زلزله 1962) سد وزنی Koyna (زلزله 1967 هند) سد قوسی Pacoima (زلزله 1971 و 1994 کالیفرنیا) سد قوسی Rapel (زلزله 1985 شیلی) و سد پایه دار سفید رود (زلزله 1990 ایران ) بلند ترین سد های بتنی هستند که در معرض تکان خیلی شدید زمین قرار گرفتند و با وجود تحمل خسارات بسیار، هیچکدام از آنها خراب نشدند. تعمیرات اساسی و کار مقاوم سازی روی سدهای Hsin fengkiang, Koyna و سفید رود انجام شد و همه سدها در حا ل کاربری م یباشند. این سدها مانند بیشتر سدهای موجود با استفاده از معیار لرزه ای یا روشهای تحلیل لرزه ای که امروزه دیگر متداول نیستند، در برابر زلزله طراحیشده اند و همه آنها تکانهایی را تجربه نمودند که خیلی بیشتر از حدی بود که زمان ساخت آنها انتظار می رفت. درطول سه دهه اخیر پیشرفت قابل ملاحظه ای بمنظور درک عملکرد زلزله بر روی سدهای بتنی و خاکی صورتگرفته است .این پیشرفتها اساسا بدلیل توسعه برنامه های کامپیوتری مورد استفاده در تحلیل دینامیکی سدها میباشد. البته پیش بینی رفتار دقیق سدها در طول تکانهای خیلی شدید زمین، بدلیل دشواری مدلسازی رفتار غیرالاستیک سدها، اطلاعات نا کافی درباره تغییر فضایی حرکت زمین و دیگر عوامل غیر ممکن می باشد.در این مقاله درسهایی که از این زلزله ها و الزامات آنها برای طراحی لرزه ای سدهای بزرگ بتنی و خاکی کسبشده است، بحث خواهد شد.

کلیدواژه ها:

طراحی لرزه ای ، سدهای بتنی ، سدهای خاکی