بررسی عملکرد اقتصادی روش اجیاء بیولوژیک در مراتع مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه موردی: حوزه آبخیز تنگ چنار)

هدف آبخیزداری، ارائه برنامه‌های اجرایی جهت حفظ، اصلاح و احیاء منابع آب و خاک می‌باشد. از جمله اقدامات حفاظت اب و خاک در یک حوزه آبخیز، روش‌های بیولوژیک مانند بذرکاری، کپه‌کاری، نهال‌کاری و.. می‌باشد. در این تحقیق عملکرد اقتصادی طرح‌های احیاء بیولوژیک در حوزه آبخیز تنگ چنار بررسی شد. پس از جمع‌آوری اطلاعات پایه منطقه و بررسی میدانی پروژه‌های اجرا شده، کلیه هزینه‌های اجرای طرح براساس فهرست بهاء سال 88 محاسبه و درآمدهای حاصل از اجرای پروژه‌های بیولوژیک محاسبه و از روش درآمد هزینه، سودآوری طرح‌های مذکور برآورد شد. روش احیاء بیولوژیک در حزوه آبخیز تنگ چنار به دو شیوه بذرکاری و کپه‌کاری با صرف هزینه، 360 میلیون ریال با احتساب 2 سال قرق (سنوات اول و دوم اجرای طرح و در سطح 700 هکتار) اجرا شده است. اجرای این طرح باعث افزایش به‌طور متوسط 10 درصد پوشش گیاهی منطقه، تولید به طور متوسط 350 کیلوگرم زیره بعنوان محصول فرعی مرتعی و ایجاد اشتغال و به تبع آن جلوگیری از مهاجرت روستاییان، منافع جانبی روش احیاء بیولوژیک می‌باشد. انتخاب گونه‌های گیاهی سازگار با شرایط محیطی منطقی، درجه خلوص و قوه نامیه بالای بذور مصرف و انتخاب مناطقی از حوضه که ازمیانگین بارندگی بالای 230 میلیمی‌تر برخوردار بوده است از عمده‌ترین عوامل موفقیت اجرای عملیات بیولوژیک و افزایش پوشش گیاهی حوزه ابخیز تنگ چنار محسوب می‌شود.

کلیدواژه ها:

اقتصادی ، احیای بیولوژیک ، تنگ چنار ، درآمد هزینه