ارزیابی رفتار لهیدگی متاثر از افزایش فاصله از لبه در اتصالات پیچی حاوی کامپوزیت های تک جهته UD در ساختار FML از نوع گلاره GLARE

کاربرد کامپوزیت های هیبریدی فلز کامپوزیت FML ها امروزه از درویکردهای نوین و کاربردی مهندسی مکانیک در صنایع از جمله صنایع هوافضا میباشد. شاهد این امر، استفاده بیش از پیش کارخانه های بزرگ صنایع هوایی و فضایی از این نوع مواد و ترکیبات پیشرفته هیبریدی در هواپیماهایی مانند A380وBoeing777و.... میباشد.. این ترکیبات، نسل جدیدی از کامپوزیت ها هستند که از کنار هم قرار گرفتن صفحات فلزی و لایه های الیاف پلیمر تشکیل می شوند. -این نوع ازکامپوزیت ها به دلیل داشتن لایه های الیاف پلیمر و نیز لایه های فلز، هم دارای خواص فلزات هستند و هم دارای خواص مواد مرکب الیاف پلیمر. هرگاه ورقه ای بالا و پایین از جنس آلومینیوم و ورق تقویتی بین آنها از فایبرگلاس باشد، گلاره تشکیل می شود. بررسی اتصالات مکانیکی در کامپوزیت ها همواره از موضوعات مورد توجه طراحان بوده است. از طرف دیگر استفاده از ترکیبات کارآمد در طراحی و ساخت اتصالات همواره از مهمترین مسایل طراحی در سازه های کامپوزیتی هوایی است. بدین منظور، مقاله حاضر، تلاش دارد در جهت شناخت عملکرد و حرکت در مسیر بهینه سازی کاربرد چنین ساختارهایی، اثر پارامتر فاصله از لبه موثر بر استحکام لهیدگی در اتصالات پیچی با ساختارگلاره در اتصالات دو لبه روی هم را بررسی نماید. در این راستا، تعداد لایه های فایبرگلاس به کار رفته 2 لایه انتخاب شده است. برای این منظور پس از استخراج پارامترهای مرتبط بالهیدگی از تحقیقات گذشته، کوپن تست گلاره به روش اجزاء محدود و در نرم افزار ABAQUSE6-14-2 شبیه سازی گردید. نتایج ارزیابی ها، نشان میدهد رفتار لهیدگی اتصال پیچی و همچنین استحکام متناظر، تا محدوده خاصی به فاصله از لبه در گلاره ها وابسته است و تاخیرقابل ملاحظه در واماندگی این ورق ها را موجب می شود.

کلیدواژه ها:

لهیدگی ، گلاره ، اتصالات پیچی ، روش اجزاء محدود