بررسی تاثیر سطوح مختلف شوری بر جوانه زنی دو گونه بابونه

بابونه (Matricaria spp) از قدیمی ترین گیاهان داروئی است که طی سال های اخیر در برخی مناطق ایران کشت می گردد . برخی منابع این گیاه را به عنوان گیاه هالوفیت(شورپسند) مطرح نموده اند. با توجه به وجود آب و زمین های شور و نیم ه شوری در ایران ، دستیابی به منابع جدید ژنتیکی دارای تحمل بالای شوری ضروری به نظر می رسد . در این زمینه، طی دو آزمایش جداگانه میزان و سرعت جوانه زنی دو گونه از بابونه که در سال های مختلف و از مناطق متفاوت جمع آوری شده بودند در سطوح شوری مختلف مورد بررسی قرار گرفت . در آزمایش اول از گونه M. chamomilla سه ژنوتیپ از اصفهان، کشورهای ایتالیا و مجارستان در ۵ سطح شوری صفر(شاهد)، 4، 8، 12 و 16 دسی زیمنس بر متر و در آزمایش دوم از گونه M. aurea بذور سه ژنوتیپ از مناطق اصفهان، خوزستان و مشهد تحت چهار تیمار شوری صفر(شاهد) ، 6، 12 و 18 دسی زیمنس بر متر بررسی گرد یدند. هر یک از آزمایشات در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد . بر اساس نتایج بدست آمده در آزمایش مربوط به گونه M. aurea ، اثر شوری و اثر متقابل ژنوتیپ و شوری و همچنین در آزمایش مربوط به گونه M. chamomilla علاوه بر اثرات قبلی ، ژنوتیپ نیز بر صفات میزان جوانه زنی و سرعت جوانه زنی در سطح ١% معنی دار بود . با افزایش سطح شوری در هر دو گونه ودر صفات مورد مطالعه کاهش معنی داری ایجاد گردید . این کاهش بو یژه در بالاترین سطح شوری در هر دو گونه بسیار شدید بود . هرچند بر اساس نتایج حاصل از ژنوتیپ های مورد مطالعه نمی توان به هالوفیت بودن این گیاه اشاره داشت، اما برای بیان دقیقتر بایست و اکنش آن در مراحل بعدی رشد مورد مطالعه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شوری ، بابونه ، جوانه زنی