مقایسه کاشت یک ردیفه و دو ردیفه بر خصوصیات کمی، کیفی وراندمان مصرف آب چغندرقند در اصفهان

کمبود آب یکی از مهم ترین عوامل محدود کننده توسعه سطح زیر کشت چغندرقند در استان اصفهان می باشد. ازسوی دیگر ، با توجه به مصرف قابل ملاحظه آب در دوره رشد رویشی این گیاه ، استفاده کارآمدتر از منابع آبی موجود ضرورت بیشتری می یابد. یکی از را ه های کاهش مصرف آب ، مدیریت مناسب آبیاری در مزرعه می باشد .در این تحقیق شش تیمار به مدت دو سال در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوتر آباد اصفهان به شرح زیر مورد مطالعه قرار گرفتند : ١‐- فاصله خطوط کاشت ٥٠ سانتی متر، آبیاری از طریق تمام جویچه ها ٢‐- فاصله خطوط کاشت ٥٠ سانتی متر، آبیاری جویچ ه ها به صورت یک در میان متغیر ٣-‐ فاصله خطوط کاشت ٦٠ سانتی متر ، آبیاری از طریق تمام جویچه ها ٤‐- فاصله خطوط کاشت ٦٠ سانتی متر ، آبیاری جویچه ها به صورت یک در میان متغیر ٥ ‐- کاشت به صورت دو ردیفه با فاصله خطوط کاشت ٩٠ سانتی متری و فاصله خطوط روی پشته ٤٠ سانتی متر 6- کاشت به صورت دو ردیفه با فاصله خطوط کاشت ١٠٠ سانتی متری و فاصله خطوط روی پشته ٤٠ سانتی متر. نتایج نشان داد که بیشترین آب مصرفی را تیمار های با فاصله ردیف ٥٠ سانتی متر ی داشتند . درحالیکه تیمار های دوردیفه کمترین مقدار آب را مصرف کردند. بیشترین عملکرد ریشه به میزان 45/85 تن در هکتار در تیمار ٩٠ سانتی متر دو ردیفه بدست آمد . همچنین عمل کرد قند در تیمار ٩٠ سانتی متر دو ردیفه به مقدار6/88 تن در هکتار از بقیه تیمارها بالاتر بود که ناشی از بالاتر بودن عمل کرد ریشه در این تیمار بود . در مجموع به علت بالاتر بودن راندمان مصرف آب برای عمل کرد ریشه و قند در تیمار های کشت دو ردیفه نسبت به یک ردیفه و همچنین سهولت بیشتر آبیاری در این تیمارها نسبت یه تیمار های یک ردیفه این مدیریت روش کاشتمی تواند قابل توصیه باشد.

کلیدواژه ها:

راندمان مصرف آب ، مدیریت آب ، کبوتر آباد ، خصوصیات کمی و کیفی