بررسی تحمل هیبرید های ذرت دانه ای به تنش رطوبتی در مراحل رشد رویشی، گلدهی و پر شدن دانه

این طرح به منظور ارزیابی عمل کرد ژنوتیپ ها ی ذرت دانه ای در مقابل تنش آبی ، کاهش تعداد آبیاری و در نتیجه افزایش کارایی مصرف آب انجام گرفت . در این تحقیق ٧ هیبرید در قالب طرح اسپلیت بلو ک با ٣ تکرار در ٤ رژیم آبیاری شامل آبیاری کامل ، قطع آب در مرحله رویشی، قطع آب در مرحله گلدهی و قطع آب در مرحله پر شدن دانه به مدت سه سال انجام گرفت. تجزیه واریانس صفت عملکرد دانه نشان داد بین رژیم های مختلف آبیاری اختلاف معنی داری در سطح ۱% وجود دارد و حد اکثر عمل کرد به آبیاری کامل و حداقل عمل کرد به شرایط قطع آب در مرحله گلدهی متعلق بود . بین هیبریدهای مورد مطالعه در رژیم های مختلف آبیاری تفاوت معنی داری در سطح ١% وجود دارد بطورکلی با توجه به عمل کرد دانه در شرایط آبیاری کامل و تنش آبی وشاخص STI، هیبرید شماره ٧ به ترتیب با STI برابر 0/972 ، 0/617 و 0/848 متحمل ترین هیبرید به شرایط قطع آب در مرحله رویشی ، شرایط قطع آب در مرحله گرده افشانی و شرایط قطع آب در مرحله پر شدن دانه می باشد.

کلیدواژه ها:

تنش رطوبتی ، ذرت ، هبرید های دیررس و متوسط رس