صفات مرتبط با عملکرد بیشتر ژنوتیپ های جو در محیطهای خشک
محل انتشار: نهمین کنگره علوم زراعت و اصلاح نباتات ایران
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 514
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NABATAT09_607
تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393
چکیده مقاله:
تنش خش کی به و یژه در دیمزارها یک ی از عوامل اصلی محدود کننده تولید در گیاه جو است. این تنش، با تاثیر همزمان بر روی بسیاری از صفات ، سبب کاهش عمل کرد دانه و پایداری آن می شود . شناسایی صفات مؤ ثر بر عمل کرد دانه به هنگام مواجهه با تنش خشکی، زمینه شناسایی و ایجاد ارقام متحمل به خشکی را فراهم می سازد . ارزیابی مقدماتی ارزش صفات برای تحمل به خشکی با محاسبه همبستگی ژنتیکی که مبتنی بر اندازه گیری های فنوتیپی هستند و با لحاظ کردن عملکرد دانه ، به عنوان نماد تحمل به خشکی، صورت گرفت . دراین تحقیق، ١٥٨ لاین هاپلوئید مضاعف جو به همراه والدین متحمل به خشکی( Wi2291 و Tadmor) در دو منطقه تل هادیا و بردا با تفاوت بارندگی حدود ١٠٠ میلی متر تحت شرایط دیم ارزیابی گردید . در هر دو آزمایش از طرح آلفا – لاتیس با دو تکرار استفاده شد. با توجه به نتایج حاصل شده و با لحاظ نمودن همبستگی ژنتیکی، رگرسیونمرحله ای و تجزیه علیت ، می توان صفات قدرت رشد گیاهچه ، تیپ رشد و تعداد دانه در سنبله را به عنوان مناسب تر ین صفات ثانویه در گزینش غیرمستقیم برای تحمل به خشکی در تل هادیا منظور نمود . بر همین اساس در محیط خشک تربردا، صفات تعداد روز تا رسیدن دانه ، قدرت رشد گیاهچه ، محتوای کل کلروفیل برگ ، ارتفاع بوته ، طول پدانکل، خروج سنبله از برگ پرچم ، تعداد دانه در سنبله ، مومی بودن ساقه و برگ ها و پیر شدن تدریجی برگ دارای نقش برجسته تری در تحمل به خشکی هستند.
نویسندگان
محتشم محمدی
موسسه تحقیقات کشاورزی دیم,
سالواتوره شکارلی
مرکز بین المللی تحقیقات کشاورزی در مناطق خشک (ایکاردا)