اثر کود بیولوژیک (ازتوباکتر) روی و تقسیط نیتروژن بر عملکرد و اجزا عملکرد دانه گندم رقم پیشتاز

برای افزایش عملکرد گندم رقم پیشتاز در اقلیم معتدل، این آزمایش در دانشگاه باهنر کرمان در زمینی با کمترین مقدار روی، به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های تصا دفی با 3 تکرار انجام شد . تیمارهای ترکیبی از A) - تقسیط ازت a1: یک دوم پیش از کاشت و یک دوم هنگام پنجه زنی a2: یک سوم هنگام ساقه رفتن +دوسوم به هنگام سنبله و a3: یک سوم در مراحل ساقه دهی، خوشه دهی و شیری شدن) B) - سولفات روی b1: ا 50 و b2: صفر کیلوگرم در هکتا ر و C)- کود ازتوباکتر c1: ا 2 و c2: صفر کیلوگرم در هکتار بودند . بذرکاری در هر کرت، بر پایه 400 بذر در مترمربع در 6 خط شش متری به فاصله 30 سانتیمتر صورت گرفت . بعد از برداشت صفاتی مانند عملکرد دانه، تعداد سنبله در مترمربع و در ده بوته تعداد دانه در سنبله، وزن ه زار دانه و شاخص برداشت اندازه گیری شدند. سطح a2 با 8790 کیلوگرم درهکتار بیشترین عملکرد (به ترتیب 30 و 50% بیشتر از سطوح a1 و a3) اجزای عملکرد را داشت . سولفات روی، عملکرد دانه (به میزان 5960 کیلوگرم در هکتار ) را 28/9% و تعداد دانه درسنبله، وزن هزار دانه (19/94%) تعداد دانه در سنبله (2/63%) و تعداد پنجه های بارور در هر بوته (15/63%) را نسبت به شاهد افزایش داد که می تواند به دلیل بهره وری ناشی از تثبیت و رها سازی نیتروژن توسط ازتوباکتر در محیط ریشه و همچنین افزایش سطح جذب مواد غذایی باشد. بهترین مرحله برای مصرف نیتروژن، مراحل ساقه دهی و ظهور سنبله بود. به نظر میرسد حساسیت مراحل ساقه دهی، پیش از گلدهی، ظهور سنبله و شیری شدن دانه به کود نیتروژنه نسبت به مراحلی چون پیش از کاشت و پنجه زنی بیشتر است.

کلیدواژه ها:

کود بیولوژیک ، ازتوباکتر ، تقسیط ازت ، روی و گندم