اثر زوال بذر و تنش های محیطی بر سبز شدن گندم نان (Triticum aestivum L.) رقم زاگرس

سبزشدن یکی از مهم ترین مر احل فنولوژیک گیاه است که تعیین کننده درجه موفقیت سیستمهای زراعی می باشد. این مرحله از رشد به شدت تحت تأثیر شرایط محیطی و کیفیت بذر قرار میگیرد. این تحقیق به منظور بررسی تأثیر زوال بذر بر سبزشدن بذرهای گندم تحت شرایط محیطی مختلف انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور زوال بذر ( 5 سطح ) و شرایط محیطی ( 7 سطح ) صورت گرفت . زوال بذر با روش تسریع پیری در دوره های 0، 48، 72، 96 و 144 ساعت صورت گرفت. بذرهای زوال یافته در گلخانه تحت شرایط شاهد، شوری در 2 سطح متوسط ( 7 دسی زیمنس بر متر) و زیاد( 14 دسی زیمنس بر متر )، خشکی در 2 سطح متوسط ( 5- بار ) و زیاد ( 10 - بار ) و در دو عمق کاشت متوسط ( 7سانتیمتر) و زیاد ( 12 سانتی متر ) کشت شدند. نتایج نشان داد که درصد و سرعت سبزشدن با افزایش دوره تسریع پیری به طور خطی در تمام شرایط محیطی کاهش یافت. شیب کاهش درصد سبزشدن برای تیمارهای شاهد ، خشکی متوسط ، خشکی شدید ، عمق کاشت متوسط، شوری متوسط و شوری شدید به ترتیب 0/192، 0/304، 0/152، 0/296، 0/221، و 0/184 درصد بود . درصد کاهش سبز شدن در تیمارهای زوال بذر 48، 72، 96 و 144 ساعت تسریع پیری نسبت به بذرهای شاهد در شرایط محیطی شاهد به ترتیب 9/10، 5/68، 2159 و 27/27 بود. اما درصد کاهش سبزشدن نسبت به بذرهای شاهد برای همین تیمارهای زوال بذر در شرایط تنش افزایش پیدا کرد . در مجموع با افزایش فشار محیطی و شدت تنش ، بذرهایی با قدرت بالاتر بهتر سبز شدند و کاهش کمتری در درصد و سرعت سبزشدن از خود نشان دادند.

کلیدواژه ها:

زوال بذر ، سبزشدن ، تنش شوری ، تنش خشکی و عمق کاشت