بررسی اثر سطوح مختلف نیتروژن و نسبت های مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه در کشت مخلوط ذرت و آفتابگردان در شرایط آب وهوایی خوزستان

به منظور بررسی تأثیر نسبت اختلاط و مقادیر مختلف نیتروژن بر عملکرد دانه در زراعت مخلوط ذرت و آفتابگردان آزمایشی به صورت کرت های یکبار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه آموزشی و تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر در سال زراعی 1384-1383 به مرحله اجرا در آمد . سطوح مختلف کود نیتروژن (50، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار ) به عنوان کرت های اصلی و نسبت های اختلاط ذرت و آفتابگردان به عنوان کرتهای فرعی در نظر گرفته شدند . نسبت های اختلاط شامل S1 (صد درصد آفتابگردان)، S2 (بیست و پنج درصد ذرت و 75 درصد آفتابگردان)، S3 (پنجاه درصد ذرت و 50 درصد آفتابگردان)، S4 (هفتاد و پنج درصد ذرت و 25 درصد آفتابگردان) و S5 ( صد درصد ذرت) بودند. بیشترین و کمترین عملکرد دانه ذرت در تیمارهای کود نیتروژن به ترتیب به مقادیر کودی 150 و 50 کیلوگرم در هکتار اختصاص داشت. عملکرد دانه آفتابگردان در تیمارهای کودی 100 و 50 کیلوگرم در هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار بود . کاهش نسبت ذرت در تیمارهای اختلاط باعث کاهش عملکرد دانه این گیاه شد، کاهش عملکرد دانه با کاهش تعداد ردیف در بلال و تعداد دانه در بلال مرتبط بود . بیشترین و کمترین مقدار عملکرد دانه در نسبت های اختلاط آفتابگردان به کشت خالص آن و نسبت اختلاط 75 درصد ذرت + 25 درصد آفتابگردان اختصاص داشت . کاهش تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه موجب کاهش عملکرد دانه در نسبت اختلاط 75 درصد ذرت + 25 درصد آفتابگردان شد. کاهش سهم آفتابگردان در نسبت اختلاط افزایش درصد روغن را به همراه داشت.

کلیدواژه ها:

ذرت ، آفتاب گردان ، نیتروژن ، کشت مخلوط و عملکرد دانه