کشت مخلوط چاودار و گندم و اثر آن بر خصوصیات نانوایی آرد حاصله

چاودار یکی ازگونه های تیره غلات است که در ایران به عنوان یک علف هرز مهم مزارع گندم محسوب می شود که روشی موثر و توام با توجیه اقتصادی برای کنترل آن وجود ندارد . در نتیجه کشاورزان برای کنترل این علف هرز بایستی به روش های زراعی اتکا کنند . یکی از این رو ش ها، افزایش تراکم گیاه زراعی می باشد. از طرفی اختلاط آرد چاودار با گندم سبب تاثیر بر خصوصیات موثر در کیفیت نانوایی آرد حاصله می شود. به منظور ارزیابی این خصوصیات در آرد حاصله، از کشت مخلوط گندم و چاودار آزمایشی به صورت فاکتوریل دو متغیره در قالب طرح پایه بلو کهای کامل تصادفی با 24 تیمار و سه تکرار انجام شد . تیمارها عبارت بودند از کشت خالص گندم در تراکم های 350، 450، 550 و 650 بوته در متر مربع و کشت خالص چاودار در تراکم های 10، 30، 50 و 70 بوته در متر مربع و کشت مخلوط آن ها شامل ترکیب فاکتوریل کاملی از تراکم های فوق پس از برداشت دانه ها با در نظر گرفتن تراکم های مذکور در کشت های مخلوط و خالص، آرد حاصله از نظر ارزش نانوایی بررسی گردید . نتایج نشان دادند که افزایش درصد آرد چاودار سبب بهبود برخی خصوصیات نظیر میزان پروتئین کل، عدد فالینگ و درصد جذب آب توسط آرد ودر مقابل موجب افت خصوصیاتی نظیر درصد گلوتن مرطوب و خشک و عدد رسوبی بر حسب زلنی شد. همچنین افزایش سهم چاودار باعث کاهش حجم نان و درصد رطوبت آرد شد.

کلیدواژه ها:

ارزش نانوایی ، پروتئین کل ، چاودار ، گلوتن و گندم