ارزیابی شاخص های تحمل به خشکی در اکوتیپ های اسپرس

به منظور ارزیابی شاخص های تحمل به خشکی در اسپرس، 36 اکوتیپ در سال زراعی 1385 در قالب طرح لاتیس ساده با دو تکرار به صورت دو آزمایش جداگانه دیم و آبی در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد بررسی، حاکی از وجود تنوع ژنتیکی بین اکوتیپ ها در هر دو شرایط تنش و بدون تنش خشکی بود. با مقایسه میانگین تیمارها در شرایط خشکی بیشترین عملکرد علوفه تر مربوط به اکوتیپ شماره 12 با 42/52 تن در هکتار و کمترین آن مربوط به اکوتیپ شماره 35 با 10/5 تن در هکتار بود. همچنین بیشترین عملکرد علوفه خشک مربوط به اکوتیپ های شماره 3 و 59 به ترتیب با 14/45 و 14/62 تن در هکتار و کمترین آن مربوط به اکوتیپ های شماره 14و 26 به ترتیب با 4/79 و 4/78 تن در هکتار بود. از میان شاخص های مورد مطالعه، شاخص های STI و MP به عنوان شاخص ها ی مناسب براساس عملکرد علوفه تر و شاخص های STI و GMP به عنوان بهترین شاخص ها بر اساس عملکرد علوفه خشک برای گزینش اکوتیپ های متحمل به خشکی شناسایی شدند. بر این اساس اکوتیپ های شماره 3، 4، 11، 12، 30 و 34 به عنوان اکوتیپ های مقاوم به خشکی با عملکرد تر و خشک بالا در هر دو محیط واجد تنش و بدون تنش خشکی شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

شاخص های تحمل به خشکی ، اسپرس و عملکرد