بررسی تجریه علیت عملکرد و اجزای عملکرد دانه ژنوتیپ های امید بخش عدس در شرایط دیم

به منظور بررسی روابط عملکرد دانه با اجزای عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی و تعیین مهمتر ین صفات موثر بر عملکرد دانه، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار تحت شرایط دیم با 11 رقم و لاین امید بخش عدس همراه با یک ژنوتیپ انتخابی از توده محلی اردبیل در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اردبیل پیاده شد . نتایج تجزیه واریانس نشان د اد که تنوع زیادی در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر تمام صفات مورد مطالعه وجود دارد. بر اساس مقایسه میانگین صفات مورد بررسی، ژنوتیپ های ILL 9893 ،ILL8095 و ILL 6031 بیشترین میزان عملکرد دانه را داشتند . نتایج تجزیه علیت صفات نشان داد که صفات تعداد نیام پر در بوته و وزن یک صد دانه به ترتیب با اثر مستقیم 2/055 و 1/182 مهمترین جزء موثر بر عملکرد دانه می باشند. اثر مستقیم مثبت شاخص برداشت و عملکرد بیولوژیکی بروی عملکرد دانه ناچیز بود و بیشترین اثرات غیر مستقیم مثبت این صفات بر عملکرد دانه از طریق تعداد نیام پر و وزن یک صد دانه بود . اثر مستقیم تعداد کل نیام در بوته، تعداد شاخه های جانبی در بوته و تعداد روز تا رسیدگی بر روی عملکرد منفی بود. نتایج حاصل از این بررسی حاکی از آن است که خصوصیاتی مانند تعداد نیام پر، وزن صد دانه، شاخص برداشت، تعداد دانه در نیام، زود گل دهی و محتوای نسبی آب برگ ها را می توان به عنوان شاخص هایی برای انتخاب در جهت بهبود عملکرد دانه عدس در شرایط دیم معرفی نمود.

کلیدواژه ها:

تجزیه علیت ، عملکرد دانه و عدس