تعیین صفات موثر بر عملکرد دانه گلرنگ در شرایط دیم

همواره تنوع ژنتیکی اساس پیشرفت در اصلاح نباتات بوده است . محققین با استفاده از تنوع ژنتیکی جوامع گیاهی روش های صحیح اصلاحی را اجرا می نمایند . بدین منظور تحقیقی با 56 ژنوتیپ گلرنگ در قالب طرح لاتیس مستطیل در ایستگاه سرارود کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفتند . نتایج تجز یه واریانس نشان داد بین ژنوتی پ ها برای صفت تعداد شاخه فرعی در سطح احتمال 5% و برای بقیه صفات تحت بررسی در سطح احتمال 1% اختلاف معنی داری وجود دارد، یعنی بین ژنوتیپ ها برای صفات مورد مطالعه تنوع زیادی وجود دارد که این امر م یتواند کارایی انتخاب جهت اصلاح این صفات را افزایش دهد . تجزیه مسیر نشان داد بیشترین اثر مستقیم مربوط به تعداد قوزه در بوته (0/557) بود. چهار عامل در تجزیه عامل ها استخراج شد . بردار بار عامل های مربوط به سه ریشه مشخصه اول نشان داد که سه عامل اول 97/2% کل واریانس را توجیه می کند، که سهم عوام ل اول و دوم وسوم به ترتیب 35/195%، 31/114%، و 30/930% بود. عامل اول، عامل بهره وری (صفات عملکرد دانه و عملکرد روغن از بار عاملی مثبت بالا به ترتیب 0/964 و 0/954)، عامل دوم، عامل مخزن (صفات تعداد شاخه فرعی، تعداد قوزه در بوته از بار عاملی مثبت بالا به ترتیب 0/939 و 0/847)، عامل سوم ، عامل سرمایه ثابت گیاه (صفات تعداد روز تا 50 % گلدهی، تعداد روز تارسیدن وارتفاع بوته بار عاملی مثبت بالایی به ترتیب 0/684، 0/891 و 0/973) نامگذاری شد . تجزیه خوشه ای ژنوتیپ ها را به چهار گروه تقسیم نمود . گروه سوم با 17 ژنوتیپ دارای تع داد شاخه فرعی، تعداد قوزه در بوته، عملکرد دانه و روغن، برتر ازمیانگین کل بودند . در نهایت با توجه به نتایج می توان شاخص های گزینش در شرایط دیم را عملکرد دانه در واحد بوته، تعداد قوزه در بوته، تعداد روز تا %50 گلدهی و تعداد روز تا رسیدن معرفی نمود.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، عملکرد دانه ، شرایط دیم و تنوع ژنتیکی