بررسی ارتباط بین صفات تخصیص مواد فتوسنتزی در زمان گرده افشانی و اجزای عملکرد گندم نان در شرایط دیم با استفاده از تجزیه همبستگی کانونی

بزرگ ترین چالش برای اصلاح کنندگان نباتات شناسایی ساختارهای ژنتیکی در ارتباط با عملکرد دانه است . بنابراین گزینش غیر مستقیم از طریق صفات کمتر پیچیده با وراثت پذیری بالاتر و انداره گیری آسان می تواند منجر به پیشرفت ژنتیکی زیادی در مقایسه با گزینش مستقیم صفات شود . این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین صفات تخصیص مواد فتوسنتزی و اجزای اصلی عملکرد دانه انجام شد. این آزمایش در سال زراعی 86-1385 با استفاده از هفت ژنوتیپ گندم نان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید . صفات مورد ارزیابی در طول فصل رشد و پس از برداشت اندازه گیری شد. نتایج تجزیه همبستگی کانونیک یک متغیر کانونیک معنی دار حاصل کرد . با توجه به نتایج حاصل از تجزیه همبستگی کانونیک می توان اظهار داشت که گزینش برای ژنوتیپ های با بیشترین درصد تخصیص مواد فتوسنتزی به برگ ها و سنبله ها و تخصیص کمتر مواد فتوسنتزی به ساقه ها در زمان گرده افشانی باعث گزینش ژنوتیپ های با تعداد سنبله در متر مربع و وزن هزار دانه بیش تر و تعداد دانه در سنبله کم تر و در نهایت عملکرد بالاتر در شرایط دیم می شود.

کلیدواژه ها:

اجزای عملکرد ، تجزیه همبستگی کانونی و تخصیص مواد فتوسنتزی