بررسی اثر محیط کشت بر باززایی مستقیم مریستم انتهایی اکوتیپ های یونجه ایرانی (Medicago sativa)

یونجه یکی از گیاهان علوف ه ای بسیار مهم به شمار می رود که بررسی باززائی اکوتیپ های ایرانی این گیاه جهت اجرای بر نامه های انتقال ژن هدف اصلی این مطالعه است . در این بررسی دو آزمایش اصلی انجام شده است . در ابتدا اثر 3 محیط مختلف بر روی ریزنمونه مریستم انتهائی گیاه جوان، از سه اکوتیپ یونجه همدانی (قارقولوق، کوزره و ملک کندی ) بررسی شد . این محیط ها بر پایه محیط MS . بدین شرح بودند. A: (زناتین 0/5 میلی گرم در لیتر + 1IAA میلی گرم در لیتر ) ، R: ا (0/05NAA میلی گرم در لیتر + 1TDZ میلی گرم در لیتر) و B: (0/2IAA میلی گرم در لیتر + 1/5BAP میلی گرم در لیتر). در آزمایش دوم محیط MS با سطوح مختلف هورمون TDZ ا (0/5، 1 و 1/5 میلی گرم در لیتر) و NAA ا (0/05 میلی گرم در لیتر ) مطالعه شد . ساقه دهی چند گانه پارامتری است که برای باززائی یونجه در نظر گرفته شد . داده های جمع آوری شده بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار با مقایسه میانگین در سطح دانکن بررسی شدند . نتایج نشان داد که محیط پایه MS که با هورمون NAA در سطح 0/05 میلی گرم در لیتر و TDZ در سطح 1/5 میلی گرم در لیتر مناسب ترین محیط جهت باززائی می باشند. به منظور تولید ریشه از محیط کشت فاقد هورمون استفاده شد که به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش ریشهگردید.

کلیدواژه ها:

باززایی ، ریزنمونه و یونجه ایرانی