اثر تنظیم کننده های رشد CCC و Moddus بر برخی از خصوصیات زراعی و عملکرد دانه جو

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر تنظیم کننده های رشد سایکوسل و مودوس بر عملکرد و اجزای عملکرد، ارتفاع ساقه و میزان ورس ارقام پا بلند جو انجام گرفت. جهت انجام آزمایش از طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با 24 تیمار و چهار تکرار (جمعا 96 واحد آزمایشی)استفاده گردید. ارقام و لاین های والفجر، MB-76-13 ،ICB10597 ،Meteor به عنوان فاکتور اصلی و دو تنظیم کننده رشد و یک شاهد با سطوح غلظت های مختلف، شامل سایکوسل (یک سطح: با غلظت 1500 گرم ماده موثره در هکتار)، مودوس (چهار سطح: 125 گرم ماده موثره در هکتار، 125 گرم ماده موثره در هکتار بعلاوه ماده چسبنده ، 200 گرم ماده موثره در هکتار بعلاوه ماده چسبنده ) و شاهد (یک سطح بدون هورمون پاشی )بعنوان فاک تور فرعی در نظر گرفته شد.صفات مورفولو ژیک در حین انجام آزمایش و عملکرد دانه ، اجزا عملکرد و صفات کیفی بعد از برداشت نهائی تعیین و اثرات اصلی و متقابل آنها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بین تیمارها ی مختلف هورمونی از نظر تاثیر بر عملکرد و اجزا عملکرد اختلاف معنی دار وجود دارد .تیمار سایکوسل بدلیل افزایش تعداد پنجه بارور در واحد سطح و تعداد دانه در سنبله بالاترین عملکرد را داشته در حالیکه هیچ یک از تیمارهای مودوس تفاوت معنی داری با شاهد از نظر عملکرد نداشت .همچنین تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که تمامی سطوح تنظیم کننده رشد مودوس ارتفاع ساقه را کاهش داده و ورس را شدیدا کنترل نمود اما تاثیر تنظیم کننده های رشد سایکوسل بر کاهش ارتفاع ساقه و کنترل ورس اندک بود . بین ارقام و لاین های مورد مطالعه نیز تفاوت معنی داری از لحاظ عملکرد و میزان ورس مشاهده شد. به طوری که لاین MB-76-13 بالاترین عملکرد دانه و رقم Meteor پائین ترین میزان ورس را نشان داد.

کلیدواژه ها:

تنظیم کننده های رشد ، سایکوسل ، موروس و جو