بررسی اثر پیریدوکسین و سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد دانه و اجزا عملکرد ذرت دانه ای رقم سینگل کراس 704

به منظور بررسی تاثیر پیریدوکسین و سطوح مختلف کود نیتروژن و اثرات متقابل آنها بر روی فیزیولوژی رشد ، عملکرد و اجزا عملکرد ذرت دانه ای رقم سینگل کراس 704 آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده که کرتهای اصلی ، سطوح مختلف کود نیتروژن در سه سطح (90 شاهد-140-190 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار ) و کرتهای فرعی مقادیر مختلف پیریدوکسین در سه سطح (صفر شاهد - 0/01%- 0/02%) در قا لب طرح پایه بلوک ها ی کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1385 انجام گرفت. تیمار پیریدوکسین به صورت تلقیح با بذر صورت پذیرفت که برای این امر ابتدا بذور ذرت 704 را قبل از کشت به مدت 8 ساعت در آزمایشگاه با پیریدوکسین آغشته نموده و سپس کشت انجام شد . نتایج این تحقیق نشان می دهد که نیتروژن و پیریدوکسین بر افزایش عملکرد و اجزا عملکرد ذرت اثر معنی داری دارند. پیریدوکسین احتمالاً با تاثیر مثبت بر روی روند رشد ریشه باعث افزایش جذب مواد غذایی بویژه نیتروژن گردیده و این افزایش جذب نیتروژن موجب افزایش وزن ماده خشک اند امهای مختلف گیاهی شده است . بر اساس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری مشخص گردید که 0/02% تیمار پیریدوکسین و 190 کیلوگرم نیتروژن خالص در مقایسه با دیگر تیمارها بیشترین عملکرد و اجزا عملکرد را برای ذرت موجب گردید

کلیدواژه ها:

اجزا عملکرد ، پیریدوکسین ، ذرت و نیتروژن