اثر آرایش های مختلف کاشت و کاربرد روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

به منظور بررسی اثر آرایش های مختلف کاشت و کاربرد روی بر عملکرد گلرنگ و صفات کمی و کیفی آن، مطالعه ای در ایستگاه زراعی مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان اردستان در بهار سال 1384 انجام شد . شیوه های ک اشت عبارت بودند از دستپاش (کشت کرتی )، فاصله 10×25 سانتی متر و 5×50 سانتی متر و کاربرد کود به صورت مصرف خاکی و محلول پاشی و عدم مصرف روی (شاهد). آزمایش با استفاده از کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد . به طوری که ش یوه های کشت به عنوان کر ت های اصلی و کاربرد کود روی به عنوان کر ت های فرعی بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه گلرنگ در تیمار 10×25 سانتی متر و کاربرد کود روی به صورت مصرف خاکی به دست آمد. افزایش عملکرد به دلیل افزایش تعداد طبق در متر مربع و تعداد دانه در هر طبق بود. کاربرد مصرف خاکی کود روی افزایش معنی داری بر درصد پروتیین دانه گلرنگ داشت. در حالی که بر درصد روغن اثر معنی داری نداشت. بر خلاف مصرف خاکی روی، شیوه های کشت اثر معنی داری بر درصد روغن دانه داشتند، ولی بر درصد پروتیین دانه تاثیر معن یداری نداشتند.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، سولفات روی ، آرایش کشت ، عملکرد دانه ، درصد روغن و درصد پروتئین