بررسی استفاده ازپلیمرسوپرجاذب آب برروی صفات بیوشیمیایی ارقام مختلف لوبیا قرمز تحت تنش خشکی

سوپرجاذب یک ماده افزودنی به خاخک است که آب و موادغذایی را جذب و حفظ نموده و به رشدمطلوب گیاه کمک مینماید به منظور بررسی تاثیر پلیمر سوپرجاذب برعملکردوهمچنین میزان فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت سوپراکسید دیسموتاز گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز و بیومارکر تخریبی مالون دی آلدئید درلوبیا قرمز (Phaseolus vulgaris تحت تنش خشکی ازمایشات مختلفی درسال زراعی 1384 درمزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی کرج و ازمایشگاه تخصصی دانشگاه تربیت معلم تهران انجام گرفت طرح اماری به کاررفته به صورت اسپلیت فاکتوریل درقالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهارتکرار اجرا گردید که دراین طرح فاکتور a تیمارهای آبایری روی کرت های اصلی و سه رقم لوبیا قرمز درخشان D81083 و ناز و دو مقدار مختلف سوپرجاذب 0و7درصد به ترتیب به عنوان فاکتورهای C,B روی کرتهای فرعی بصورت فاکتوریل قرارگرفتند نتایج حاصله نشان داد که بین تیمارهای آبیاری سطوح مختلف سوپرجاذب و ارقام مورد بررسی برای عملکرد و صفات بیوشیمیایی اندازه گیری شده تفاوت معنی داری وجود دارد بدین ترتیب که تنش سبب کاهش عملکرد و افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت و مالون دی آلدئید شده ازطرفی مصرف 7درصد پلیمر سوپرجاذب درشرایط مزرعه باعث ارتقای عملکرد شد

کلیدواژه ها:

تنش ، لوبیاقرمز ، سوپرجاذب ، آنزیم آنتی اکسیدانت ، مالون دی آلدئید