کاهش فعالیت چرخه مهلروارتباط آن با حساسیت به تنش شوری درگیاه خلر

با توجه به نقش مهم گیاهان علوفه ای و ضرورت استفاده از ذخایر ژنتیکی موجود در راستای غلبه بر تنش های محیطی از جمله شوری، بذور یکنواخت خلر (توده بومی مراغه) انتخاب و به شکل هیدروپونیک پرورش یافتند. پس از رسیدن گیاهچه ها به مرحله 5-4 برگی، گیاهچه ها به مدت 10 روز در تنش شوری 200 میلی مولار قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که علی رغم افزایش معنی دار آنزیم های کانالاز، سوپر اکسید دیسموتاز کل و گایاکول پراکسیداز، میزان آسیب به غشاها رشد چشمگیری داشت. افزایش آسیب به غشاها ناشی از عدم افزایش معنی دار آنزیم ناشی از عدم افزایش معنی دار آنزیم آسکوربات پراکسیداز و آیزوزیم Cu/Zn-SOD می باشد. زیرا فعالیت کم این آنزیم ها سبب اجرای ناکارآمد چرخه مهلر و در پی آن کاهش کارآیی چرخه گزانتوفیل و عدم تغییر حالت تیلاکوئید می گردد. در نتیجه آن تولید انواع اکسیژن فعال افزایش یافته و مکانیسم های دفاعی گیاه قادر به مقابله با اثرات مخرب آن نخواهد بود. برآیند این ها سبب حساسیت خلر (توده بومی مراغه) به تنش شوری گردیده است.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، چرخه مهلر ، خلر