مطالعه ترکیب پذیری عمومی و خصوصی اینبردلاینهای ذرت شیرین برای عملکرد دانه و بلال با استفاده از روش تلاقی های دای آلل

مهمترین هدف در اصلاح ذرت تولید ارقام با عملکرد و پایداری مطلوب است. تولید هیبریدهای ذرت بوسیله تلاقی بین اینبردلاینها نیز یک روش رایج در اصلاح ذرت بشمار میرود. بر این اساس این پروژه طی سال های 1389 و 1390 به منظور ارزیابی ترکیب پذیری عمومی و خصوصی لاین های ذرت شیرین، در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج مورد اجرا قرار گرفت. در سال اول تعداد 9 لاین ذرت شیرین معمولی که بر اساس نتایج تست کراس سال گذشته از ترکیب پذیری عمومی نسبتا مناسبی برای عملکرد و برخی صفات دیگر برخوردار بودند، بصورت دو به دو و یکطرفه (دای آلل یکطرفه) با هم تلاقی داده شدند. در سال دوم اجرای طرح تعداد 36 ترکیب حاصله به همراه لاین های والدینی در قالب طرح آلفا لاتیس با 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند و همچنین تجزیه و تحلیل دای الل به روش 2 گریفینگ جهت تعیین میزان ترکیب پذیری انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیب پذیری عمومی و خصوصی برای صفات مورد مطالعه معنیدار بودند ضمن اینکه ترکیب پذیری عمومی برای عملکرد دانه معنی دار نگردید. بر اساس ضریب بیکر، بجز برای قطر بلال برای سایر صفات اثرات غیر افزایشی در کنترل صفات نقش بیشتری نسبت به اثرات افزایشی داشتند.

کلیدواژه ها:

دای آلل ، ذرت شیرین ، ترکیب پذیری ، ضریب بیکر