بررسی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های گندم دوروم با استفاده از روش های کلاسیک پارامتری

روش های مختلفی برای تعیین اثر متقابل ژنوتیپ × محیط وجود دارد. در این پژوهش تعداد 16 ژنوتیپ گندم دوروم انتخابی از آزمایش های پیشرفته مقایسه عملکرد به همراه ارقام شاهد سیمره و دهدشت به مدت سه سال زراعی (90-1387)، در مناطق گچساران، گنبد، خرمآباد، مغان و ایلام در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و چهار تکرار کشت شدند. پس از انجام تجزیه واریانس مرکب، از برخی روش های پارامتری تک متغیره شامل روش های پایداری فنوتیپی رومر، روش ضریب رگرسیونی فینلی و ویلکینسون، شاخص پایداری اکووالانس ریک، آماره پلاستد، آماره پلاستد و پترسون، واریانس پایداری شوکلا، ضریب تغییرات محیطی فرانسیس و کاننبرگ، آماره هنسون و آماره لین و بینز که در واقع روش های کلاسیک تعیین پایداری محسوب می شوند برای تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ × محیط استفاده شد. در نهایت، ژنوتیپ های شماره 13، 14، 16، 3 و 4 با کمترین سهم در اثر متقابل (G×E) به عنوان پایدارترین ژنوتیپ ها انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

اثر متقابل ، پارامتری ، پایداری ، گندم دوروم