مطالعه پایداری وزن هزاردانه ژنوتیپ های گندم نان با استفاده از روش ابرهارت و راسل

به منظور مطالعه بررسی پایداری وزن هزاردانه ژنوتیپ های پیشرفته گندم نان آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تکرار و به مدت 5 سال در آذربایجان شرقی مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به معنی دار نبودن آزمون یکنواختی واریانس خطاهای آزمایشی، تجزیه واریانس مرکب برای سال ها انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه مرکب نشان داد که از نظر وزن هزاردانه بین ژنوتیپ های مورد مطالعه اختلاف معنیدار وجود نداشت. اثر متقابل ژنوتیپ × محیط در سطح احتمال 1% معنیدار شد. با توجه به معنی دار شدن اثر متقابل ژنوتیپ × محیط، جهت بررسی دقیقتر اثر متقابل و تعیین ارقام با وزن هزاردانه پایدار، تجزیه پایداری با روش ابرهارت و راسل انجام گرفت. تجزیه واریانس به روش ابرهارت و راسل نشان داد که اثر متقابل ژنوتیپ × محیط غیر معنی دار و اثر انحراف از رگرسیون در سطح احتمال 1% معنی دار شد. بررسی پایداری وزن هزار دانه براساس پارامترهای ابرهارت و راسل نشان داد که ژنوتیپ های شماره 14 (N-85-14)،و 11 (N-85-11) و 15 (N-85-15) و 13 (N-85-13) با وزن هزاردانه بالاتر از میانگین همه ارقام و ضریب رگرسیون خطی نزدیک به یک دارای سازگاری عمومی مطلوب بودند.

کلیدواژه ها:

گندم نان ، تجزیه پایداری ، روش ابرهارت و راسل