بررسی امکان پوشش بذر چغندرقند با استفاده از پلیمر سنتز شده داخلی

این تحقیق با هدف تعیین تأثیر پلیمر سنتز شده داخلی روی خصوصیات جوانه زنی بذر چغندرقند (رقم زرقان) در آزمایشگاه و گلخانه مؤسسه تحقیقات چغندرقند کرج طی سال های 90-1389 انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار با استفاده از نه تیمار بذرلخت(شاهد)، بذر پوششدار با پلیمرخارجی و هفت سطح پلیمرداخلی (بین 0/5 تا 3/5 گرم به ازای هر یکصد گرم بذر) اجرا شد. نتایج عدم اختلاف معنی دار بین تیمارهای موردآزمایش ازنظر میزان جوانه زنی بذر، درصد جوانه های غیرطبیعی در آزمایشگاه و ویگور بذر در گلخانه را نشان داد. بیشترین وزن خشک ریشه چه در تیمار پلیمر داخلی (0/5 گرم در 100 گرم بذر) (4/306 گرم) همراه با بذرلخت (3/741 گرم) و بیشترین وزن خشک ساقه چه (2/463 - 1/584 گرم) مربوط به تیمارهای بذر لخت، پلیمرخارجی و پلیمر داخلی با نسبت های 1/0-0/5 گرم در 100 گرم بذر اختصاص داشت. مطالعه روند زوال بذر صرف نظر از لخت و یا پوشش پلیمری بذر، پساز گذشت 141 روز از فرآوری بذر، میزان جوانه زنی و درصد جوانه های غیرطبیعی به نحو معنی دار به ترتیب کاهش و افزایش یافت. تأثیر گذشت زمان بر ویگور بذر نیز در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی داری نشان دادند و بیشترین ویگور (81/36-79/33 درصد) به تیمار پلیمر داخلی به میزان 1/5-1/0 گرم به ازای 100 گرم بذر، اختصاص داشت. درنهایت، تیمار پلیمر داخلی به میزان 1/5-1/0 گرم به ازای 100 گرم بذر، به واسطه تأثیر معنی دار و مثبت بر ویگور بذر، جهت کاربرد در فرآوری بذر چغندر قند توصیه شد.

کلیدواژه ها:

پلیمر ، پوشش بذر ، چغندرقند ، زوال بذر ، میزان جوانه زنی