بررسی تأثیر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های گلرنگ بهاره

به منظور بررسی اثرات تنش کم آبی بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های گلرنگ، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان در سال 91-1390 انجام گرفت. تیمارها شامل دو سطح آبیاری ( 75 و 125 میلیمتر از سطح تبخیر تشتک کلاس A) و 20 ژنوتیپ گلرنگ بودند. با اعمال تنش خشکی، تعداد دانه در طبق کاهش یافت، بطوریکه بیشترین تعداد دانه در طبق در محیط بدون تنش در رقم کردستان و کمترین آن در محیط تنش در رقم فلسطین مشاهده گردید. بالاتر بودن عملکرد دانه در واحد سطح ارقام سوریه، همدان و ac-sunset در محیط تنش نسبت به سایر ارقام بیانگر توان بالاتر این ارقام در مقابله با تنش خشکی و سازگاری مناسب این ارقام با شرایط آب و هوایی محل آزمایش می باشد. بالاتر بودن عملکرد بیولوژیک رقم کردستان در مقایسه با ارقام دیگر ناشی از مقاومت بالاتر این رقم به شرایط محدودیت آب بود. تفاوت معنی دار شاخص برداشت در رقم شیراز و ac-sunset در محیط تنش دلیلی برای تحمل نسبی بالاتر آنها نسبت به کمبود آب و توان بالاتر آنها در انتقال مواد فتوسنتزی به دانه ها می باشد.

کلیدواژه ها:

تنش کم آبی ، درصد روغن ، ژنوتیپ ، عملکرد دانه ، گلرنگ