مطالعه اثر سیلیکون در بهبود تحمل به شوری ژنوتیپ های مختلف سورگوم دانه ای

امروزه شوری خاک از جمله مهم ترین تنش های غیر زیستی می باشد که به عنوان یک مشکل عمده در مناطق خشک و نیمه خشک مطرح است(کینگز بری و اپشتین، 1986 ). از این رو به منظور بررسی تاثیر سیلیکون در افزایش تحمل سورگوم دانه ای به شوری ، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال زراعی 93-1392 به اجرا گذاشته شد. عامل اصلی شامل شوری در دو سطح(صفر و 10 دسی زیمنس بر متر)، عامل فرعی شامل سیلیسیم در دو سطح(صفر و 6 میلی مولار) و عامل فرعی فرعی شامل ژنوتیپ ها (رقم سپیده و لاین ها ی TN-04-95، و TN-04-70, TN-04-71) بود. نتایج نشان داد که کاربرد سیلیسیم سبب افزایش معنی دار وزن هزاردانه تحت شرایط تنش شوری شد. همچنین سیلیسیم توانست با اختلاف معنی داری در شرایط تنش شوری بیشترین میزان عملکرد دانه و بیشترین شاخص برداشت را در رقم سپیده ایجاد کند. با توجه به نتایج حاصل می توان گفت به طور کلی سیلیسیم تا حدی توانسته است اثرات منفی شوری را بر عملکرد و اجزای آن، هم در شرایط تنش و هم غیر تنش کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

ارتفاع ، شاخص برداشت ، عملکرد دانه ، وزن خشک اندام هوایی ، وزن هزار دانه