پیامد تیمار تر و خشک شدن بذور بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های چهار رقم گندم دیم

نوسانات بارندگی یکی از ویژگیهای الگوی بارشی کشور در مناطق دیم به ویژه در طول دوره جوانه زنی و استقرار گیاهچه ها میباشد. بنابراین در این مطالعه پاسخ چهار ژنوتیپ گندم دیم شامل: سرداری، آذر، ریژاو و کریم در تیمارهای مختلف تر و خشک شدن شامل 24-3، 24-5، 72-3، 120-3 و 120-5 به ترتیب طول دوران خیس شدن اولیه بر حسب ساعت و طول دوره خشکی برحسب روز، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه بذر دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان در زمستان سال 92-1391 مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که ژنوتیپهای مختلف گندم پاسخ متفاوتی از نظر روند جذب آب و تولید ماده خشک گیاهچه داشتند. پس از 24 ساعت خیس شدگی، ژنوتیپهای کریم و ریژاو با متوسط تولید 0/24 گرم بیشترین وزن خشک گیاهچه را به خود اختصاص دادند. در حالی که وزن خشک گیاهچه رقم آذر پس از 72 و 120 ساعت خیس شدگی بیشترین و به ترتیب 0/26 و 0/28 گرم بود که در مقایسه با تیمار 24 ساعت خیسشدگی 20 و 29 درصد افزایش نشان داد. در واکنش به تیمارهای مختلف تر و خشک شدن، بین ارقام مورد مطالعه، ژنوتیپ آذر در تیمارهای 24-3 و 24-5 با تولید 0/28 و 0/35 بیشترین ماده خشک گیاهچه را به خود اختصاص داد. در حالی که بیشترین تولید ماده خشک در تیمارهای 72-3 و 72-5 به ترتیب با 0/25 و 0/29 گرم به رقم سرداری تعلق داشت. به طور کلی میتوان از تنوع ژنتیکی مشاهده شده در راستای تطبیق الگوی بارش هر منطقه با انتخاب رقم مناسب جهت بهبود عملکرد گندم دیم بهره برداری نمود.

کلیدواژه ها:

گندم ، الگوی بارش ، استقرار گیاهچه ، تنوع ژنتیکی