تاثیر تغذیه بوته های مادری چغندرقند بر ویژگیهای کیفی بذر چغندرقند

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تغذیه بوته های مادری چغندرقند روی ویژگیهای کیفی بذر چغندرقند رقم شیرین به مدت دو سال در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اردبیل انجام شد. آزمایش بصورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل هشت تیمار: ( 1) شاهد (بدون مصرف عناصر ریزمغذی)، ( 2) آهن Fe و (3) منگنز Mn و (4) بور B و (5) آهن و منگنز، ( 6) آهن و بور، ( 7) بور و منگنز و ( 8) آهن، بور و منگنز بودند. بر اساس نتایج تجزیه شیمیایی خاک، خاک مزرعه مورد آزمایش دارای واکنش خاک 7/62-7/80 ، کربن آلی 0/53-0/49 درصد و مقادیر نیتروژن کل، فسفر و پتاسیم قابل جذب آن نیز در حد مطلوب ارزیابی میشود. ارزیابی قوهنامیه و مولفههای جوانهزنی (حداکثر جوانه زنی، سرعت و یکنواختی جوانه زنی)، طول ریشه چه و طول هیپوکوتیل در آزمایشگاه اداره اصلاح و تهیه بذر چغندرقند اردبیل انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که تأثیر تیمارهای مختلف بر درصد پوکی، درصد بذر استاندارد، درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، یکنواختی جوانه زنی، طول ریشه چه و طول هیپوکوتیل در سطح یک درصد معنیدار بود. مقایسه میانگین صفات مورد مطالعه حاکی از آن بود که کمترین درصد پوکی و بیشترین درصد بذر استاندارد در تیمار مصرف بور بدست آمد و از نظر مولفههای جوانهزنی نیز، تیمار بور با 95/83 درصد جوانه زنی، 0/018 در ساعت سرعت جوانه زنی و 79/55 ساعت یکنواختی جوانه زنی نسبت به تیمارهای دیگر برتری داشت. بالاترین طول ریشه چه و طول هیپوکوتیل با مصرف عنصر آهن حاصل گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که با مصرف عناصر ریزمغذی به ویژه بور و آهن، کیفیت بذر چغندرقند بهبود مییابد.

کلیدواژه ها:

بذرچغندرقند ، عناصر ریزمغذی ، مولفه های جوانه زنی